Klik op de foto om de fotoserie te bekijken.

De vuurtoren staat bij de buurtschap Nieuwesluis, enkele kilometers ten westen van de dorpskern van Breskens. Aan de ingang van de Westerschelde verspreidt hij zijn licht. De toren stond oorspronkelijk boven op de zeedijk. Toen de dijk in de jaren zeventig van de twintigste eeuw op deltahoogte werd gebracht, kwam hij aan de zeezijde van de dijk te staan. Wie buitendijks van Breskens richting Nieuwesluis fietst, ziet de zwart-witte toren al van ver.

De achtkantige toren werd in 1866-1867 gebouwd naar een ontwerp van de Nederlandse architect Quirinus Harder. Hij tekent in opdracht van het Rijk diverse vuurtorens. Hij ontwerpt ze uit gietijzer, dat als constructiemateriaal in het midden van de negentiende eeuw nieuw is. Het gebruik van gietijzer voor vuurtorens begon in Groot-Brittannië, waarschijnlijk heeft Harder er tijdens een studiereis kennis mee gemaakt.

De toren van Breskens is 28,4 meter hoog en telt vijf verdiepingen. Hij maakt deel uit van een reeks van lichten die het einde van de Schelde markeren en de scheepvaart tussen de Noordzee en Antwerpen begeleiden. ​

De vuurtorens in Zeeland hebben elk hun eigen soort licht en seinen in hun eigen tempo. Daardoor weet de schipper of hij in de Ooster- of de Westerschelde vaart. Het lichtschijnsel van de vuurtorens reikt tot tientallen kilometers op zee.

Dit is het eerste deel in een serie van acht vuurtorens langs de Noordzeekust.