Na een zogenoemde integrale beoordeling van hun dossiers, kunnen slachtoffers naar de Commissie Werkelijke Schade stappen als zij denken dat ze recht hebben op meer compensatie dan is beoordeeld. Maar die commissie kan maar honderd zaken per jaar behandelen, zegt Jacqueline Massop. Zij praat namens gedupeerden met de Belastingdienst en het kabinet, als lid van het ouderpanel. „Het volgende probleem zien wij al oppoppen. Het wordt een soort trechter. Het gaat vastlopen en je gaat weer hetzelfde probleem krijgen.” Juist de dossiers waarover die commissie zich straks moet buigen zijn „complexe, complexe zaken”.

Ouders die naar deze commissie stappen, kunnen hiervoor gratis een advocaat krijgen. Maar deze regeling werkt lang niet altijd goed: de vergoeding voor de advocaat zou niet toereikend zijn, omdat de zaak veel geld kost. Bovendien moet de advocaat aan strenge voorwaarden voldoen. „Eigenlijk ligt de lat te hoog en de vergoeding te laag”, zegt Massop.

Veel gedupeerden die spraken met de Kamer zijn erg ontevreden over de gang van zaken. Vooral het feit dat ze hun dossiers niet zomaar te zien krijgen, is ze een doorn in het oog. Massop vertelde dat ze in 2019 een brief kreeg over haar dossier. „Ik zou ’m binnen zes weken krijgen en ik heb ’m nog steeds niet.” Een andere gedupeerde, Marcel Moes, heeft „niet eens de moeite meer genomen om mijn dossier op te vragen”. Nadat een groep ouders eind 2019 een vrijwel volledig zwartgelakt dossier kreeg, zag hij „nut en noodzaak ervan niet meer in”.

Het is „pijnlijk” dat ouders niet meer zomaar hun eigen dossier krijgen van de Belastingdienst, vindt gedupeerde Leigh-Anne Jansen. „Het feit dat het erg tijdrovend is, en zij die tijd liever willen steken in de herstelprocedure, staat natuurlijk los van het feit dat ik en alle gedupeerden inzage moeten hebben in het dossier.”