Zijn titel is officieus, maar zijn agenda doet niet onder voor die van een echte minister. Brink behartigt als minister van Gehandicaptenzaken –een initiatief van omroep KRO-NCRV– sinds anderhalf jaar de belangen van mensen met een beperking. Tot zijn taken behoort onder meer overleg met de politiek in Den Haag en het onderhouden van contact met zijn achterban: de bijna 2 miljoen Nederlanders met een beperking.

Brink, voormalig CDA-raadslid in de gemeente Hardenberg, heeft zich persoonlijk ten doel gesteld om het beeld van mensen met een beperking te veranderen. „Ze worden nog te vaak gezien als een medisch probleem. En te weinig als iemand die je collega is, een woning zoekt, kortom: die een volwaardige medeburger is.”

Afspraken op hoog niveau moeten garanderen dat ook mensen met een handicap volledig kunnen meedraaien in de maatschappij. Sinds 2016 is het VN-verdrag Handicap van kracht, waar ook Nederland zijn handtekening onder zette. Dat bevat grote doelen op het gebied van toegankelijkheid, vrijheid en zelfstandigheid. Volgens Brink werkt het ministerie van VWS hard aan de uitvoering van dit verdrag. Tegelijk ervaren mensen met een beperking daar weinig van. „Het probleem is dat er bij het maken van de plannen te weinig wordt samengewerkt met ervaringsdeskundigen. Er wordt over de mensen beslist in plaats van met de mensen.”

Speelplek

Brinks ministerschap leverde hem al een paar successen op. Zo sloot hij het SamenSpeelAkkoord, dat ervoor moet zorgen dat elke gemeente in 2025 een inclusieve speelplek heeft. Kinderen met en kinderen zonder een beperking kunnen daar samen spelen. Ook kwam hij met de Koffer van Rick op de proppen: zeventig cv’s van mensen „met veel talent, die toevallig ook nog een beperking hebben.” Doel van de koffer is deze mensen vaker als expert aan het woord te laten in bijvoorbeeld talkshows. Brink: „Media zijn cruciaal in de beeldvorming.”

Het belang van zijn functie is sinds de coronacrisis alleen maar groter geworden, vertelt Brink. Ook nu worden beslissingen te veel genomen zonder de personen om wie het gaat te raadplegen. „De gehandicaptenzorg bijvoorbeeld kreeg ten opzichte van ouderenzorg lange tijd te weinig aandacht. Ik heb vaak mijn vinger op moeten steken om iets bij de politiek aan te kaarten.”

Brink somt op: in de eerste golf was er een gebrek aan beschermingsmiddelen en beademingsapparatuur. Bovendien gold er een bezoekverbod, waardoor ouders hun kinderen wekenlang niet zagen. Ook toen de samenleving openging, was er volgens hem te weinig oog voor mensen met een beperking. Dat zat soms in kleine dingen. „In het openbaar vervoer was met stickers aangegeven waar je mocht zitten. Iemand die blind is, kan die niet zien. In de horeca werden stoeltjes op de uitgebreide terrassen geregeld op blindegeleidelijnen neergezet.”

Regels

De effecten van de coronacrisis gaan verder dan een beperking in de vrijheid en toegankelijkheid. Een deel van de mensen met een beperking zit vanwege gezondheidsrisico’s noodgedwongen thuis. „Zij praten niet over een eerste of tweede golf. Die mensen zitten binnen, vaak al maanden. Als anderen zich niet aan de regels houden, blijven zij thuis.”

Wereld Gehandicapten Dag is daarom geen overbodige luxe. Brink hoopt dat deze dag zorgt voor meer aandacht voor mensen met een beperking, die het in coronatijd extra lastig hebben. „Nederland moet weten dat deze groep er is. Juist omdat de beeldvorming nu beperkt is.”

Donderdagochtend maakte KRO-NCRV bekend per 1 januari te stoppen met het ministerie van Gehandicaptenzaken. Brink blijft aan de omroep verbonden als adviseur Inclusie.