De Graaf is naar eigen zeggen helemaal niet toegekomen aan de vraag of de PVV’er Wilders in de commissie benoemd zou moeten worden. Omdat aan zijn onpartijdigheid werd getwijfeld, achtte De Graaf het toch beter om te vertrekken. Over de onpartijdigheid van de voorzitter mag geen discussie zijn, zo stelde De Graaf in een verklaring in de Senaat.

Nadat De Graaf zijn verklaring had afgelegd, kreeg hij van de senatoren een ovatie. CDA-senator Franken die de voorzittershamer op zich neemt tot er een opvolger van De Graaf is gekozen, sprak namens de senatoren „diep respect en waardering” uit voor de wijze waarop De Graaf zijn voorzitterschap vervulde. Dat een voorzitter terugtreedt voor afloop van zijn termijn is volgems hem „een novum in de parlementaire geschiedenis.”

De Graaf legde uit dat de voorzitter bij de samenstelling van de commissie in principe de vrije hand heeft. Er zijn geen vastgestelde regels die aangeven wie er wel en niet in zouden moeten. In 1948 bij de inhuldiging van koningin Juliana en in 1980 bij de inhuldiging van koningin Beatrix zaten alle fractievoorzitters uit de Eerste en Tweede Kamer in de commissie die de koninklijke familie de Nieuwe Kerk in en uit begeleiden. Die groep vond De Graaf te groot; die zou namelijk bestaan uit 25 personen. Daarom koos hij voor een groep Eerste en Tweede Kamerleden die aan drie criteria zou voldoen, namelijk degenen die er het lang in zitten, niet uit dezelfde fractie kwamen en een mix van mannen en vrouwen.

Volgens die lijst stond PvdA-Kamerlid Arib op nummer vijf en PVV-voorman Wilders op nummer zes. Maar omdat de anderen instemden, is de Graaf niet toegekomen aan de nummers vijf en zes. Volgens de liberaal, die gewoon Eerste Kamerlid blijft, is er de afgelopen dagen veel „onzin” over de affaire geschreven. Daaronder schaarde hij met naam en toenaam een bericht in NRC Handelsblad dat Wilders al gevraagd zou zijn voor de commissie.