„Nederlanders kunnen niet zo goed luieren”, zegt eigenaar André Pranger. „Terwijl even niets doen en nadenken over hoe de samenleving in elkaar steekt rust geeft, en nieuwe inzichten. Met luieren bedoel ik niet zomaar lanterfanten of ledigheid. Je moet het nietsdoen verdiend hebben.”

Luieren is wat Luilak betreft onlosmakelijk verbonden aan arbeid. „Ja bestaat bij de gratie van nee, luieren bij de gratie van inspanning, rust bij de gratie van werk. Ik hoop dat een vrouw die haar tuinman wil bedanken een cadeautje van Luilak koopt: hij heeft zo hard gewerkt, hij mag nu even kalm aan doen.”

Pranger, stellig: „Als we beter hadden geluierd, was de economische crisis niet ontstaan. Als je alleen maar doordendert, hoor je niets, zie je niet wat er aan de hand is. Het merk Luilak betekent voor het raam staan en nadenken over het goede, én je afvragen: doe ik het goede? En als je een bedrijf goed wilt leiden, moet je gaten plannen in je agenda, tijd waarop niets hoeft.”

Dat nietsdoen de winst vergroot, is niet zeker, zegt Pranger. „Maar het verbetert wel de continuïteit, de aandacht voor mensen en de langetermijnvisie.”

Pranger begon zo’n vijf jaar geleden te handelen in hangmatten. „Ik houd van reizen, en bezocht ooit in Ecuador de grootste Zuid-Amerikaanse markt waar prachtige hangmatten werden verkocht. Ik ben ze gaan verkopen om mijn reizen te bekostigen.”

De crisis kwam, die Pranger –net als veel andere ondernemers– noodzaakte na te denken over hoe verder. Het afgelopen jaar leidde dat tot het concept van Luilak. Het past in een trend van aandacht voor wellness, sauna’s, centra waar je kunt onthaasten, betoogt hij. „Opinieweekblad De Groene Amsterdammer bracht deze zomer een nummer uit over luieren. Daarin zie je dat het thema nu nog een academisch niveau heeft. Zodra het breder in de samenleving voet aan de grond krijgt, zit ik goed met mijn bedrijf.”

Tot nu toe bestellen veel bedrijven pakketten bij Pranger. „Zomerkerstpakketten. Daarvan hebben we er duizenden verkocht: 700 aan Getronics, 300 aan de politie. Een aantal ging naar een bouwbedrijf, en naar de vmbo-school hier vlakbij, voor de leerkrachten. „Werken is goed, nu heb je vakantie om uit te rusten”, zegt de werkgever daarmee.”

In het pakket kan bijvoorbeeld een hangmat zitten – een synthetische van 25 euro, of een katoenen van 45. Pranger laat ze zien. De katoenen weegt zwaar; die ‘echte’, de Colombiaanse, is zijn favoriet.

Badslippers en badjassen verkoopt hij ook. En sokken. Dikke, gebreid en gevoerd. „Ik zie daarbij een directeur voor me die bij thuiskomst zijn Van Bommels uittrekt en die sokken aandoet, over zijn pak heen, en daarmee een luilakmomentje heeft op de bank.”

De producten die Pranger verkoopt komen uit landen als Turkije, India, Brazilië en Ecuador. Kinderarbeid komt er niet aan te pas, verzekert de Luilakdirecteur, die zelf fabrieken bekijkt en leveranciers zoekt. „Een eerlijke prijs en kinderarbeid zijn nauw met elkaar verbonden.” Authenticiteit en eerlijke materialen zijn belangrijk voor Pranger. Hij is voor natuurproducten en producten uit het land van herkomst. „Het zou niet moeilijk zijn om spullen te laten namaken in China, maar dat wil ik niet. Zoals een klomp in Nederland hoort, hoort een hangmat in Colombia thuis.” Een deel van de opbrengst van Luilak schenkt Pranger aan kindertehuis La Vecina in Colombia, dat hij op een van zijn reizen bezocht en een warm hart toedraagt.

Over een jaar of vijf zou Pranger wel een shop-in-a-shop willen hebben, bij de Bijenkorf bijvoorbeeld. Tien medewerkers zou hij over vijf jaar ook wel willen. „Maar ik ben een slechte leidinggevende. Ik ben adviseur, ik ben creatief; dat is wat anders. Als het zover is, kan ik beter een manager aannemen.”