„Het taboe is er een beetje vanaf”

School controleert leerlingen na elke vakantie op hoofdluis Vijf keer per jaar –na elke vakantie– staat een groep vrijwilligsters klaar om alle leerlingen van de Ds. J. Fraanjeschool in Barneveld op hoofdluis te controleren. „Op onze locatie, waar ongeveer de helft van onze 754 leerlingen zit, hebben we zo’n vijf a tien gevallen per jaar”, zegt locatiedirecteur G. Nieuwenhuis. „Soms gaat het om incidenten, soms om kinderen of gezinnen waar het probleem zich steeds weer voordoet.”

Aanvankelijk was het lastig om voldoende moeders te mobiliseren voor de controles. „Nu hebben we een vaste ploeg die efficiënt werkt en meestal op één morgen alle kinderen controleert. Als we een acute melding krijgen, heeft een extra controle plaats. Ouders zijn opener geworden; het taboe is er een beetje vanaf, vooral doordat iedereen nu wel weet dat hoofdluis geen gevolg is van een gebrek aan hygiëne. Het is lastig, maar je hoeft je er niet voor te schamen. Daardoor melden ouders het probleem gemakkelijker. Wij schakelen vervolgens onze vrijwilligsters in om de klas van het betrokken kind te controleren. Verder krijgen alle kinderen in die groep een brief mee naar huis met het verzoek aan de ouders om alert te zijn. Je hoopt dat ouders dan langere tijd de hoofden van hun kinderen blijven controleren, maar of dat gebeurt, weten we niet.”

Capes

Zelfs al wordt bij geen enkel ander kind in de klas luis geconstateerd, toch krijgen alle kinderen ’s morgens een cape om over hun jas te hangen. Na twee weken volgt een hercontrole. „Als er geen luis meer geconstateerd wordt, halen we de capes weg; anders blijven we ze tot de volgende vakantie gebruiken.”

De toename van hoofdluis die uit het landelijke onderzoek blijkt, constateert Nieuwenhuis onder de Barneveldse schoolbevolking niet. „We hebben wel eens een jaar gehad dat er geen enkel geval was. Dat lukt inmiddels niet meer; een aantal gevallen is hardnekkig. Scholen hebben het probleem ook beter in beeld dan vroeger. Een echte toename signaleer ik echter niet.”

Tussen de stapels post die de schooldirectie krijgt, zitten soms monsters van nieuwe bestrijdingsmiddelen. „Die zullen we niet gauw bij ouders aanbevelen. Dan zouden we eigenlijk eerst proefondervindelijk moeten vaststellen of ze werken. We geven in onze brieven wel voorlichting over het herkennen en bestrijden van het probleem. We willen de ouders opscherpen, zodat ze zelf alert zijn.”

Het Nationaal Rijtuigmuseum in het Groningse Leek koos vorig jaar voor een drastische aanpak van pediculus humanus var capitis, oftewel het heirleger der hoofdluizen.

Het museum beschikt over een kolossale vrieskast. In die doos wordt af en toe een koets ingevroren om houtworm en ander gedierte te verdelgen.

Dat kan ook met die pediculus-enzovoort, dacht het museum. Het stelde de koetsenvriezer beschikbaar voor het laten invriezen van kussens, beddengoed of kleding. Door de winterse temperatuur wordt het ongedierte gedood. Prijs per zak: 5 euro.

„Het taboe is er een beetje vanaf”

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?