Richting het SGP-partijcongres van 24 mei zet de SGP-kiesvereniging van Vlissingen de zaak nu echter op scherp. In november sprak een ruime meerderheid van de lokale partijleden uit dat Lilian Janse-van der Weele een plek op SGP-lijst voor de Tweede Kamer moet krijgen. Tegelijk wilde de kiesvereniging artikel 10 van het beginselprogramma schrappen omdat het wringt met de in 2013 toegevoegde passage in het Algemeen Reglement.

Lees ook

SGP Vlissingen stelt compromis voor: artikel over vrouw niet schrappen, maar aanpassen

Omdat dit voor onrust zorgde binnen de SGP-gelederen, stelt de Vlissingse kiesvereniging nu voor om de tekst van artikel 10 niet te schrappen, maar aan te passen. De kern is dat het aan het geweten van de vrouw wordt overgelaten of zij zich kandidaat wil stellen voor een politieke functie of niet.

Vanuit het oogpunt van de Vlissingse SGP-kiesvereniging is het voorstel begrijpelijk. De huidige situatie is onbevredigend. Vrouwen die op dit moment gemeenteraadslid voor de SGP zijn, handelen immers in strijd met het beginselprogramma. Daar zullen zij zich niet altijd prettig bij voelen.

Feitelijk wordt in het voorstel van Vlissingen passief kiesrecht voor de vrouw een middelmatige kwestie binnen de SGP

Tegelijk is er onmiskenbaar sprake van een fundamentele koerswijziging. Feitelijk wordt passief kiesrecht voor de vrouw een middelmatige kwestie binnen de SGP, vergelijkbaar met verzekeren en vaccineren – terwijl het vanouds gaat om een principiële zaak. Er is immers een groot verschil tussen de opvatting dat de wens van vrouwen om actief te zijn in de politiek voortkomt uit „een revolutionair emancipatiestreven” en strijdt met de roeping van de vrouw en de gedachte dat de vrouw „in haar eigen consciëntie [dient] te overwegen of het passend is zich kandidaat te stellen of een politieke functie te bekleden.”

Het hoofdbestuur van de SGP staat voor de lastige taak om met wijsheid om te gaan met veranderende opvattingen in de achterban en met de gegroeide praktijk. Tot voor kort kon de partij erop wijzen dat besluitvorming over kandidatenlijsten bij gemeenteraadsverkiezingen op lokaal niveau plaatsheeft en dat het partijbestuur zich daar niet mee hoeft te bemoeien. Nu het gaat om de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer en om aanpassing van het beginselprogramma, zal de partij zich moeten uitspreken. Het is verstandig als de SGP daarbij niet over één nacht ijs gaat, maar zich grondig bezint op een formulering van artikel 10 van het beginselprogramma dat recht doet aan Bijbelse gegevens en aan de huidige politieke constellatie. Als het voorstel van Vlissingen op het partijcongres van 24 mei geen tweederdemeerderheid haalt, blijft de partij vooralsnog zitten met een weeffout die telkens weer tot discussie zal leiden. En daar gaat weinig zeggingskracht van uit.