Het instituut vergeleek ongeveer 23.000 mensen die tussen juli 2021 en maart 2024 besmet waren geraakt met het coronavirus. Direct na de infectie waren zij veel vermoeider dan ervoor. Dat zakte in de drie maanden erna ook langzaam weer weg.

Mensen die de eerdere deltavariant van het coronavirus hadden, waren negen maanden na de besmetting nog altijd vermoeider dan voor de infectie. Bij de omikronvariant was de vermoeidheid gemiddeld vier maanden na de infectie terug op het oude niveau.

Vermoeidheid is een van de symptomen van chronische covid, maar daar is in dit onderzoek niet naar gekeken. De onderzoekers concentreerden zich op vermoeidheidsklachten, die ook bij mensen zonder langdurige coronaklachten kunnen voorkomen.

Het coronavirus werd in 2019 ontdekt in China en werd in februari 2020 voor het eerst in Nederland vastgesteld. Eind 2020 dook in Groot-Brittannië een nieuwe versie op, die aanvankelijk de Britse variant werd genoemd en later de naam alfavariant kreeg. Rond diezelfde periode werd in Zuid-Afrika de betavariant gevonden, in Brazilië de gammavariant en in India de deltavariant. Elke versie zat net iets anders in elkaar dan de andere, waardoor zij allemaal op hun eigen manier de opgebouwde afweer konden omzeilen.

Eind 2021 verspreidde de omikronvariant zich vanuit zuidelijk Afrika. Die is sindsdien dominant, maar met steeds nieuwe subvarianten die allemaal op een net iets andere manier werken. De omikronvariant is iets milder dan de vorige varianten. Daardoor, en dankzij vaccinaties, is het coronavirus geen pandemie meer.