De brug bij Hedel verbindt Gelderland en Noord-Brabant. Hedel is nog net Gelders, aan de overkant ligt het Brabantse ’s-Hertogenbosch met zijn grote rooms-katholieke kathedraal. Hedel zelf heeft ook een flinke rooms-katholieke kerk, maar die is inmiddels gesloten. Ook is er de oude hervormde kerk.

Aan de Prins Bernhardstraat staat het kerkgebouw van de gereformeerde gemeente in Nederland (ggiN). Sinds 1990 komt de gemeente hier samen. „We konden toen dit verenigingsgebouw overnemen van de hervormde gemeente”, vertelt diaken A.P. Quik, al heel zijn leven lid van de gemeente.

In de kerkzaal is nog het oude podium van het verenigingsgebouw aanwezig. Tijdens drukbezochte diensten gaan de schuif­wanden ervan open en kunnen de extra kerkgangers er een plaats innemen.

Woensdag 24 januari was er ook zo’n drukbezochte dienst. Toen sprak ds. M. Krijgsman (De Beek-Uddel) in een herdenkingsdienst ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan. De consulent van de gemeente preekte over Hebreeën 13:8: „Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid.” Quik: „Christus is de Koning van de kerk. Dan is het groot dat Hij de braambos ook hier nog brandende wil houden. Het werk van diakenen en ouderlingen kan niet gemist worden, maar de Koning van de kerk moet het vuur door Zijn Geest brandende houden. Dat is onmisbaar.”

Hooischuur

Eind jaren twintig van de vorige eeuw kwam er al een groepje mensen samen rond Gods Woord. Quik: „In de opperkamer van een boerderij werd een preek van een oude schrijver gelezen. Deze mensen hoorden in de hervormde kerk niet meer de oude waarheid. Later kwam oefenaar Spijkhoven uit Driebergen. Hij gaf ook catechisatie. Er waren ook contacten met ds. G.H. Kersten en ds. W.C. Lamain.”

Een belangrijke rol vervulde Kees van den Bogert, vertelt de diaken. „Hij heeft ds. J. Fraanje uitgenodigd hier te komen preken. In de hooischuur. Van den Bogert ging het dorp door: „Ds. Fraanje komt, zorg dat je er bent.””

In 1949 werd de gereformeerde gemeente van Hedel geïnstitueerd. In 1948 was er al een „eenvoudig kerkje” gebouwd, vlak bij de dijk. Daar bleef de gemeente –na de scheuring van 1953 ging zij verder als ggiN– tot 1990 kerken.

Eenvoudig was het in de achterliggende 75 jaar niet altijd, zegt Quik. Hij was wegens ziekte van ouderling Van Driel enkele jaren het enige kerkenraadslid dat voorging in de leesdiensten, ondersteund door ouderlingen van naburige gemeenten.

Veel jongeren

De gemeente telt nu 40 leden en 73 doopleden, vertelt de enige ouderling van de gemeente, H.B. van Dijk. „Er is veel jeugd. Daar houd ik bij de keuze van de preken wel rekening mee. Het moet wel verstaanbaar zijn voor jongeren. Nee, we lezen niet alleen preken van overleden predikanten.”

De gemeente heeft twee jeugdverenigingen: een voor jongeren onder de 14 en in samenwerking met gemeenten in de regio een voor 14 jaar en ouder, en een 17-plus.

De kerkenraad probeert elke maand een doordeweekse dienst te beleggen. Quik: „Leesdiensten zijn hulpmiddelen. Het gaat om de levende verkondiging.”