’t Was best een hele lap, dat stembiljet. Openvouwen ging nog wel. Het ding paste lang niet op het tafeltje; hing half over de rand. Maar de juiste kandidaat opzoeken lukte ook.
Althans, voor de kiezers die wisten wat ze wilden stemmen. Velen wisten dat kort tevoren nog niet. Ze zweefden naar de stembus, stemden strategisch, waaiden mee met de wind. En zó komt dan een uitslag tot stand die misschien voor jaren het landsbeleid bepaalt… De kiezer heeft gesproken; vandaag zou hij misschien iets anders zeggen. Niet te lang over nadenken.
beeld ANP, Iris van den Broek
beeld ANP, Iris van den Broek
beeld ANP, Iris van den Broek
beeld ANP, Iris van den Broek
beeld ANP, Iris van den Broek
beeld ANP, Iris van den Broekbeeld ANP, Iris van den BroekHet stembiljet kan dicht. Ook een kunst: begin je links te vouwen, of rechts? Of nee, van boven. Moeizaam proces. De vouwen zitten naar binnen, of naar buiten, maar dat valt soms net anders uit. Maar weer openvouwen; nog een keer proberen. ’t Wordt wat kreukelig allemaal, maar dicht moet-ie. Het eindresultaat valt anders uit dan hoe het openvouwen begon. De laatste plooien maar even stevig platduwen. Dan kan het biljet door de gleuf. Stembureaulid rijst achter zijn tafel overeind en komt de bus even heen en weer schudden, zodat er ruimte ontstaat.
Aan het eind van de dag wordt het resultaat uitgestort op de grond. Openvouwen, platstrijken, kijken wat de kiezer kiest…
Het lijkt de komende kabinetsformatie wel. Rechts beginnen maar. Vouwen, schudden, platstrijken. Zien hoe het uitvalt.
