Dit artikel is partnercontent.
Dagelijks afhankelijk bij het werk op de Global Mercy
Met je reformatorische gezin jarenlang op een zeeschip, te midden van ’s werelds meest arme en hulpbehoevende mensen. Guido Kortleven (35), senior medisch technicus op het ziekenhuisschip Global Mercy, zou het iedereen gunnen. „Hier heb ik God dagelijks nodig.”
Ernstige vergroeiingen, fistels, zwellingen en oogziekten: dit soort ziektebeelden komt vaak voor in ’s werelds allerarmste landen. De ziekenhuisschepen van de christelijke hulporganisatie Mercy Ships bestrijden sinds 1978 dergelijke aandoeningen, momenteel met de Africa Mercy en de Global Mercy. Het laatste schip kwam in 2022 in de vaart.
Zonder salaris
Geschoolde vrijwilligers, van chirurgen tot loodgieters, houden de schepen in bedrijf. Ze oefenen er korte of langere tijd hun beroep uit, zonder een cent salaris. In 2019 waagde Guido met zijn vrouw Marie-Anne de stap. „Mercy Ships bleek juist hard op zoek naar een medisch technicus. Dat zagen we als Gods leiding.”
Van het werken en leven aan boord gaat Guido’s hart bruisen. „Als je van uitdagingen houdt, heb je hier extreme gevallen. Aandoeningen zie je hier in een veel verder gevorderd stadium dan in Nederland, door gebrek aan medische zorg. Denk aan woekerende tumoren, struma’s die de adem afsnijden en extreem ondervoede kinderen. Toen wij hier na onze kraamtijd terugkwamen, woog onze baby 4 kilo. Hier lag een kind van één jaar met met hetzelfde gewicht aan de sonde: door zijn gespleten lipje kon hij niet drinken.”
CT-scanner
De ervaring om in zo’n omgeving te werken, wenst hij iedere lezer toe. „Je geloof wordt er enorm door versterkt. Op de Africa Mercy, waarop ik eerst werkte, stond een oude CT-scanner die weleens haperde, terwijl ik wist dat er patiënten lagen te wachten. Toen heb ik voor het eerst voor een reparatie gebeden. In Nederland had ik dat nooit gedaan.”
Hier is het geloof in God geïntegreerd in het dagelijks leven - Guido Kortleven, medisch technicus
Ook de omgang met internationale christenen – naast de vele, deels reformatorische Nederlanders aan boord – heeft Guido verrijkt. „Je leert hier het verschil tussen cultuur en kern. Zonder dingen over te nemen, kun je toch een ander herkennen in Christus. Wij hebben net zo goed onze blinde vlekken.”
Intussen werkt het gezin aan terugkeer naar Nederland, overtuigd van de noodzaak en van Gods gunst in deze beslissing. Maar daarmee is niet alles gezegd. Guido: „Ik dacht dat het besluit opluchting zou geven, maar het doet nog steeds pijn. Ik zie het werk hier, de vele vacatures en het gat dat we achterlaten. Dat maakt ons vertrek heel rauw.”
Interesse in vrijwilligerswerk? Ga naar mercyships.nl/vrijwilliger.