Vrij naar buiten wandelen is nauwelijks een optie, remt zorgcoördinator Anita Maas van Maranatha de verwachtingen. „Meestal kunnen onze dementerende bewoners niet meer met verkeer omgaan.” Maar binnen hebben ze veel meer vrijheid dan voorheen. „Een bewoner van de verpleegafdeling kan nu bijvoorbeeld zelfstandig zijn vrouw elders in Maranatha bezoeken. Dit maakt hem helemaal gelukkig.” Dit merkt Anita vaker: „Bepaalde klachten van bewoners nemen af, doordat de mensen zich weer serieus genomen voelen. En ze kunnen hun energie en bewegingsdrang kwijt.”

Leefcirkels

Elke bewoner heeft op maat gemaakte bewegingsvrijheid, dankzij drie elektronisch begrensde ”leefcirkels” in het woonzorgcentrum. „Sensoren bij deuren die een nieuwe leefcirkel ontsluiten, lezen het polsbandje van elke bewoner: mag de automatische deur open of niet?” Met een stappenplan bepaalt het zorgteam voor elke bewoner de ruimst haalbare leefcirkel.

Bewegingssensor

In Elim werkt verpleegkundige Arieza de Koning op de gesloten afdeling Oase. Met „heel lieve bewoners”, wier dementie hun vaardigheden steeds verder inperkt. Mobiele bewoners gaan hun eigen gang over de afdeling. En door de binnentuin: „De deur erheen heeft een bewegingssensor.” Automatische binnendeuren komen nog. „De huidige verbouwing maakt dit mogelijk.” Het personeel bereidt zichzelf en de bewoners hier al op voor: „Als een bewoner onrustig is en “naar huis” wil, lopen we samen de afdeling af. Vaak geeft dat al rust, en wil de bewoner al snel terug. ,Ook op andere vlakken beperken de zorginstellingen onvrijwillige zorg tot het minimum, op last van de “nieuwe” wet Zorg en Dwang. Zo gaat de kam door alle medicatieplannen, meldt Arieza: „Is die rustgevende medicatie echt nodig? Zo ja: kan de dosering lager? En valt deze bewoner echt zonder hek uit bed? Die nieuwe zorgwet maakt ons creatiever en meer bewust van de kansen.”

Maranatha Rijssen