Beste vrienden,
De rechtszaak tegen mevrouw Räsänen staat niet op zichzelf. We kunnen deze niet los zien van een bredere ontwikkeling die heel Europa in zijn greep krijgt. Een ontwikkeling ook die al jaren aan de gang is. Ik doel op de storm van secularisatie die over Europa raast. Een storm die een belangrijk deel van de samenleving heeft losgeslagen van haar morele ankers. En (onder het mom van vooruitgang) in bijzonder gevaarlijk vaarwater heeft gebracht. Namelijk het vaarwater van een alles-moet-kunnen-maatschappij.

Die ideologie zegt bijvoorbeeld:
• “Als een homostel kinderen wil, dan moet dat kunnen. Via de natuurlijke weg lukt dat niet natuurlijk. Maar daar hebben we inmiddels een oplossing voor. Namelijk draagmoederschap. Nederland gaat daar zover in dat zelfs een alleenstaande man die een kind wil, een beroep kan doen op een draagmoeder. We hebben daar speciale bureaus voor die partijen bij elkaar brengt…”
• “En als een puber in een mannenlichaam zit, en hij heeft het gevoel dat een vrouwenlichaam beter bij hem past, dan moet hij gewoon in transitie in kunnen gaan.”
• “En als je met elkaar een meeroudergezin wilt vormen. Een kind met 2 vaders en een moeder bijvoorbeeld. Geen probleem, moet kunnen.”

Paradox

Alles moet kunnen. Alleen er kritiek op leveren, er voorzichtige kanttekeningen bij plaatsen? Bijvoorbeeld een vraag als: wat doet dat opgroeien in een meeroudergezin met het kind? Of: opkomen voor het recht op leven van een embryo of foetus. Dat mag dan weer niet. Dat is de grote paradox van de alles-moet-kunnen-maatschappij. Alles is geoorloofd, maar er kritiek op leveren, kan niet. Als je dat wel doet, dan ben je ultraorthodox. Je moraliseert. Sterker nog, je ‘discrimineert’. En ze halen de Staat erbij om je te veroordelen.

Discriminatie

Iemand die als geen ander doorzag in welke wereld we leven en welke kant het zou opgaan was wijlen Koos van den Berg, Tweede Kamerlid voor de SGP in de jaren 1986 - 2002. Bij de behandeling van de wet gelijke behandeling in 1993 zei hij: “Mensen en organisaties, die zonder ook maar in het minst te willen discrimineren, vanuit hun eerlijke overtuiging aan Bijbelse normen gestalte willen geven, ook in het maatschappelijke leven, worden door dit voorstel in de kwade reuk van de discriminatie geplaatst en zullen hoogstens nog bij wijze van uitzondering worden gedoogd.”

Geopende Bijbel

Hij doelde daarbij natuurlijk op de consequenties van die wet. Maar we zien nu precies hetzelfde gebeuren. Mevrouw Räsänen zit er midden in. Ook zij wordt in de kwade reuk van discriminatie geplaatst, terwijl ze met de beste intenties de Bijbelse normen gestalte geeft. Meer en meer wordt duidelijk: In de alles-moet-kunnen-maatschappij is er geen plaats voor een geopende Bijbel. Hooguit voor een afgeslankte, waar alle passages die schuren met de progressief-liberale opvattingen uit zijn geschrapt.

Vrijheid

Inmiddels denkt u misschien: is dit allemaal niet wat overtrokken? We hebben toch nog steeds heel veel vrijheid! We hebben eigen christelijke scholen. Eigen christelijke partijen. Als we op zondag naar de kerk willen, staat er geen politieagent voor de deur om ons tegen te houden. En dat is natuurlijk zo. We hebben nog heel veel om dankbaar voor te zijn. Toch ben ik bang dat de ruimte om op Bijbelse gronden een onversneden pro-life standpunt en een pro-family standpunt te laten horen, steeds kleiner wordt. Waar baseer ik dat op? Door om me heen te kijken en te zien welke agenda er uit wordt gerold. Ik voorspel u: als op 6 juni bij de Europese verkiezingen de progressief-liberalen opnieuw gaan winnen, gaan we een bange tijd tegemoet.

Monddood

Hoe ziet die agenda eruit? Wel, het is een agenda gericht op het zoveel mogelijk monddood maken van allen die pro-family en pro-life zijn.
De D66-delegatie in het Europees Parlement, nam onlangs het initiatief voor het schrijven van een brief aan de voorzitter van het Parlement, met een dringend verzoek om alle pro-life organisaties te weren uit de gebouwen van het Europees Parlement. Dat is dus de agenda van D66. De agenda van de progressief-liberalen. Ze doen zich voor als hypertolerant, maar christelijke tegengeluiden moeten effectief het zwijgen worden opgelegd.

Haatzaaien

Kijk ook naar wat er momenteel gaande is in Schotland. Daar is een nieuwe wet aangenomen tegen haatzaaien. Dat klinkt op het eerste gehoor sympathiek. We zijn immers als het goed is allemaal tegen haatuitingen.
Er zit echter een stevige adder onder het gras. Deze wet gaat namelijk zover dat de intentie van een uiting er niet meer toe doet. Alleen al het simpele feit dat iemand zich beledigd voelt, is al voldoende om iemand achter de tralies te krijgen.

Vergaand

U voelt wel aan: dit gaat wel heel ver. En zorgt zeker onder christenen voor grote onrust. Mogen wij nog wel zeggen, met de beste intenties, dat een huwelijk een verbintenis is tussen een man en een vrouw? Wat als iemand het uitdragen van zo’n standpunt als beledigend ervaart? Belanden we dan voor ettelijke jaren in de gevangenis?
Eenzelfde wetsvoorstel heeft de Europese Commissie het licht doen zien.
Ook de Commissie wil een haatzaaiwet. En dan voor heel Europa. Ook hier is grote alertheid geboden. Want wie naar de onderbouwing van het voorstel kijkt, ziet dat dit voorstel onder andere deel uitmaakt van de gendergelijkheidsstrategie en strategie voor gelijkheid van LHBTIQ-ers.

Als ik dat zie, springen bij mij alle seinen op rood. Want wat betekent een verbod op haatzaaien in deze context? Ook hier de vraag: als ik een warm pleidooi hou voor het klassieke huwelijk en gezin en het homohuwelijk afwijs?
Of de hele genderideologie afwijs? Word ik dan straks als een haatzaaier, voor de rechter gesleept? Naar analogie van wat mevrouw Räsänen in Finland nu overkomt? Alles wijst erop dat dat inderdaad de intentie is achter dit voorstel.

Tegen de stroom in

Wat staat ons te doen?

1. Allereerst alles doen wat in ons vermogen ligt om de Europese haatzaaiwet te voorkomen.
   A) omdat strafrecht een zaak is van de lidstaten: daar moet Europa zich niet mee bemoeien.
   B) omdat deze wet zeer ideologisch van aard is en de ruimte om een Bijbels geluid te kunnen laten horen, ernstig onder druk zet.
2. Geen water bij de wijn doen.
   Hier ligt immers een grote verleiding voor christenpolitici. Namelijk om de lieve vrede wil en om problemen te voorkomen: laten we maar met meel in de mond gaan praten. Moeten we niet doen! Zo komen we immers op een glijdende schaal terecht. De Heere vraagt van ons standvastigheid. Bereidheid om tegen de stroom op te roeien.
3. Laten we alles doen wat in ons vermogen ligt om de progressieve-liberale agenda te stoppen.
   U kunt daar een bijdrage aan leveren door 6 juni aanstaande trouw naar de stembus te gaan. Het progressief-liberale kamp in het Parlement maakt zich zorgen. Men is bang dat de conservatieven in het Parlement de verkiezingen gaan winnen.
   Dat zij zich zorgen maken, doet me deugd. Laten we hopen en bidden dat er na 6 juni een gezonde correctie komt op het doorgeslagen streven naar een alles-moet-kunnen maatschappij.

Grenzen

De Bijbel wijst ons namelijk een betere weg. Geen alles-moet-kunnen-maatschappij. Maar een maatschappij waar het draait om God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf. Dat is een maatschappij waar grenzen worden gesteld, maar die grenzen zijn er niet voor niks. Ze dienen ter bescherming en beschutting. En ze zijn niet moeilijk. ‘Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar’ (1 Joh. 5:3).