Vlak voor vertrek nog even poseren. We hebben er zin in! - Foto's RD
,,De ferry? Maar daar heb ik geen geld voor.” Er zijn alternatieven genoeg. Deze boot gaat ook nog vaker dan twee keer per dag.
Wij nemen toch maar de gewone ferry. Er waren er vijf; drie daarvan liggen al op de bodem, nummer vier ligt kapot aan de wal. Blijft er nog een over. We reizen eerste klas. Dat betekent dat we binnen zitten in plaats van buiten.
Overnachten doen we in een bijbelschool. De kamers zijn nog niet helemaal klaar. Alleen ’s nachts hebben we een aantal uren stroom en douchen doen we met koud water.
Welkomstceremonie door de lokale bevolking. We worden ontvangen met muziek, dans en zang. Er zijn toespraken door verschillende dorpshoofden. We kunnen ons nu een beetje indenken hoe leden van het Koninklijk Huis zich soms voelen.
Afspraak was dat de fundering zou liggen. En zoals je ziet: er staan al muren tot op raamhoogte.
Sommige families leven nog in de tenten die er na de burgeroorlog in 2001 zijn neergezet. In een tent wonen zes families. Gemiddeld acht personen per familie.
Een rondwandeling door Grafton levert veel plaatjes op. Hier lopen we in het gedeelte van de stad waar polioslachtoffers wonen. De twee personen die in het raam zitten, dragen de gevolgen van deze ziekte. Op de voorgrond een karretje waarmee ze rondrijden.
Alles is bruikbaar. Bladeren van aardappelplanten verwerk je in sauzen. Voor het huis bundelen en daarna verkopen. Hier zie je een aantal vrouwen aan het werk voor hun huis. Ze bundelen aardappelplanten, om die vervolgens te verkopen. Aardappelplanten worden verwerkt in sauzen.
In Grafton staat al een aantal schoolgebouwen, mede bekostigd door Woord en Daad. Dit is er een van.
Na een ochtend metselen komt de regen opeens met bakken uit de lucht vallen. We moeten de bouw tijdelijk staken.
Kettingen maken, dat vinden de kinderen wel leuk. Na het zingen en bijbelverhaal mogen ze aan de slag. Heel wat kraaltjes verdwijnen in hun zakken. Het is een leuk gezicht om zelfs de leerkrachten een ketting te zien rijgen.
Voegen? Gewoon meteen stukadoren. Maar wel netjes hoor!
Betonijzer vlechten is een leuk werkje. Blank en zwart werken samen. Om je kroeskrulletjes te beschermen maak je gewoon een muts van vuilniszakken. Ibrahim (l.) liep altijd zingend over de bouwplaats.
Een toilet werd voor ons gemaakt. Vier stukken zeil en wat takken, een gat in de grond en een steen erboven op.
De eerste muren van de school zijn gebouwd. Jong en oud loopt over de bouwplaats. Barrevoets of op slippers. Arbo kennen ze hier niet.
Even een rustig plekje om ijzer te vlechten. Als je blank bent, zit je niet lang alleen. Kinderen en volwassenen komen een kijkje nemen of gaan een gesprek aan.
Roeien met de riemen die je hebt, oftewel auto’s maken met het materiaal dat je hebt. Een leeg visblikje, vier doppen van frisdrankflesjes. Prachtige bolide toch?
Markt in Grafton. Alle koopwaar ligt netjes uitgestald.
Rijstvelden. Woord en Daad steunt een landbouwproject in de binnenlanden. Hier worden boeren opgeleid hoe ze het beste gewassen kunnen verbouwen. De oogst kan dan weer geexporteerd worden naar onder andere Nederland.
Taxi’s zijn er voor het uitkiezen. Heb je vertrouwen in ”Thanks to God” als opschrift of toch maar liever ”Allah is in control”. Op iedere taxi staat een andere spreuk.
Yes! De top is bereikt. Onder het zingen van het Wilhelmus en het Sierra Leoonse volkslied worden de vlaggen in top gehesen. In Nederland is het de traditie dat er bier geschonken wordt, maar alcohol is bij christenen in dit land niet toegestaan.
De spanten staan erop, de ramen zitten erin. Er zit schot in de zaak. Dat moet ook, want we hebben nog maar een bouwdag te gaan.
De muur is droog en de grondverf zit er op. We mogen nu zelf schilderingen aanbrengen. Vanwege de hevige regen die soms valt, maken we snel een afdakje.
De overdracht van het gebouw aan de gemeenschap. Massaal worden de volksliederen gezongen. De kinderen zijn blij met de zonneklepjes van het Reformatorisch Dagblad.
De schildering is af. Winnie de Poeh en Knorretje laten trots de naam van de school zien.
Nog een andere muurschildering, waarop de deelnemende landen en organisaties afgebeeld worden. Daar zitten heel wat uurtjes werk in.
Helemaal af is de school nog niet, maar het streven dat tijdens de werkvakantie in ieder geval het dak geplaatst zou worden, hebben we bijna gehaald. We hebben er het volste vertrouwen in dat de school afkomt.
Een straatje in Freetown. Kar kapot? Dan maak je die toch even?
Visvangst. Daar heb je heel wat handen voor nodig. De opbrengst van de inspanning is minder omvangrijk. Je vraagt je af hoe deze vissers en hun gezinnen daarvan kunnen leven.
