Op 8 juni 1913 wordt Alida Margaretha Bosshardt in Utrecht geboren. Als dochter van een rooms-katholieke vader en een protestantse moeder bezoekt ze veel verschillende kerken. Totdat ze op achttienjarige leeftijd getuige is van een openluchtsamenkomst van het Leger des Heils. De boodschap van een heilssoldaat: „De God die mij liefheeft, heeft ook u lief”, spreekt haar zo aan dat ze besluit lid te worden van het Leger des Heils. Op 19 juni 1932 wordt ze daarom heilssoldaat. - Foto's ANP / majoorbosshardt.nl

Geestelijke groei, verbondenheid, evangelisatie en dienstbaarheid; met deze vier doelen wil het Leger des Heils haar missie, het uitdragen van het Evangelie en het verlenen van hulp, concreet maken. De opdracht is om dienstbaar te zijn met Woord én daad in onze samenleving. Het Leger des Heils is een kerk voor iedereen, ongeacht afkomst en geloof.

Bosshardt werkte ruim veertig jaar tussen prostituees, criminelen, verslaafden en daklozen. Toen de majoor eens over de Amsterdamse wallen liep, viel het haar op dat het Leger daar schitterde door afwezigheid. Ze wilde daarom lichamelijke en geestelijke hulp bieden aan mensen in de rosse buurt van Amsterdam. Bosshardt kreeg toestemming van het hoofdkantoor. „Met honderd gulden en een vlag van het Leger ben ik begonnen. Enkele vrijwilligers hielpen me daarbij.” Het werk bleek in een grote behoefte te voorzien.

Opmerkelijke dingen maakte ze mee. „Ik denk aan de man die ’s avonds in de gracht lag en schreeuwde: „O God, help me.” Samen met twee jongens heb ik hem uit het water gevist. Hij was bij een prostituee geweest en had niet betaald. Ik zei: „Je moet er om te beginnen niet komen, maar als je er toch bent geweest, moet je wel betalen.” Lange tijd daarna kwam er een brief van hem met 350 gulden erbij. Of ik dat alsnog die prostituee wilde geven. Dat heb ik gedaan. Toen ik de vrouw later ergens ontmoete, zei ze dat ze had gebroken met de prostitutie. Dat zijn mooie ervaringen.”

Vooral prinses Beatrix is onder de indruk van het werk dat de majoor verricht in de Amsterdamse binnenstad. Ze besluit daarom getooid met pruik, donkere bril en hoofddoek in 1965 een avond met Bosshardt op stap te gaan. Samen verkopen ze het evangelisatieblad Strijdkreet en gaan op bezoek bij prostituees. Dankzij de oplettendheid van een fotograaf blijft deze avond geen geheim.

Majoor Bosshardt samen met haar boek ”Met Hart en Ziel”. In dit boek beschrijft ze onder meer wat het voor haar betekent om ouder te worden. Ze geeft aan dat ze zelden huilt. „Het gebeurt wel eens als ik ’s avonds in bed lig”. De majoor voelt zich nooit alleen. „Ik ben niet knap, ga nooit naar de kapper, maak me niet op. Toch blijven de mensen me opzoeken. Misschien omdat ik zelf geïnteresseerd ben in anderen. Ik heb een ingeschapen liefde voor mijn medemensen.”

Glunderend neemt Bosshardt de felicitaties in ontvangst bij de viering van haar 80ste verjaardag. Bij officiële gelegenheden en fotosessies hult ze zich steevast in haar Leger des Heils uniform, want het Leger is Bosshardt en Bosshardt is het Leger.

In een Bentley arriveert de majoor bij Parc Spelderholt –een combinatie van een hotel en een school voor mensen met een handicap– in Beekbergen. Ter gelegenheid van haar 90ste verjaardag wordt op het landgoed een hof naar haar vernoemd.

„Nou schatjes, nu hebben jullie wel genoeg. De eerste ploeg fotografen kan nu wel weggan”, bedisselt majoor Bosshardt tijdens de uitreiking van de Majoor Bosshardt Prijs. De prijs –een gegoten beeldje van Bosshardt– is bestemd voor mensen die, net als zij, zich op “bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor een goed doel of de samenleving.”

Zwerver Willem geniet van zijn soep tijdens het jaarlijkse kerstdiner van het Leger des Heils.

Majoor Bosshardt ontvangt de Yad-Vashem onderscheiding, de hoogste Joodse erkenning. Yad-Vashem eert niet-Joden die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog bijzonder hebben ingezet om Joden te redden. Bosshardt bleef zich tijdens de oorlog inzetten voor een groep Joodse kinderen, onder wie de zusjes Hendrina, Dimphina, Helena en Roos Terhorst. Zij vroegen de onderscheiding voor de majoor aan. „De majoor is voor ons als een moeder.”

Haar hele leven bleef de majoor alleen. Eén keer kreeg ze een aanzoek van een getrouwde predikant met kinderen. Hij wilde voor zijn nieuwe liefde scheiden. Bosshardt raadde het hem af. „Ik vond het niet gepast.” Hoewel ze een huiselijk en huwelijksleven naar eigen zeggen best heeft gemist, had haar alleenzijn ook voordelen. „Ik kon me altijd volledig aan het Leger wijden.”

Zaterdag 30 juni vindt om 13.00 uur de rouwdienst plaats in de Koningskerk te Amsterdam. Aansluitend volgt de bijzetting in het Leger des Heils graf op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam.