Geplaatst: 2 mei 2005 14:34 - Gewijzigd: 2 mei 2005 14:34

Twijgje hoop

Gedicht Janneke Klop (16), Bodegraven

Twijgje hoop

Verscholen in het stille park, zijn kroon
Bewijst zijn majesteitelijke macht
Reikend aan de hoge hemel in pracht
Stilzwijgend, deze koninklijke boom.

De stille glorie wordt een kille pijn
Wanneer berooide mensen zonder keus
Hun bijlen zetten in de eiken reus
Door oorlog moet de koning brandhout zijn.

Geen gestalte, vernederd tot een stronk
Ooit gekend in heerlijkheid, nu verwacht
Zijn waardigheid door onze schuld gekrenkt.

Ongevraagd gloeit een hoopgevende vonk
Een nieuwe scheut schiet uit, zo onverwacht
Een twijg, die aan het dorre hout ons wenkt.