Evert Barten - 12 jan 2004 10:26 - Gewijzigd: 12 jan 2004 10:26

Met schilderen alleen red je het niet

Met zekere hand strijkt Geert Korteland (45) met zijn kwast over het kozijn, vlak langs het glas. Een mooi wit laagje verf is het resultaat. En het glas? Dat is en dat blijft schoon. „Een schilder moet netjes en serieus zijn.”

Na 25 jaar schilderen heeft Korteland heel wat liters verf weggestreken. „Hoeveel potten? Dat is echt niet te zeggen. Als ik een dag moet sauzen, gaan er al snel tien emmers door. Maar moet ik plinten schilderen, dan doe ik een hele dag met twee liter”, aldus de vakschilder.

G. Korteland is al 25 jaar schilder.

De eigenaar van schildersbedrijf Korteland uit Nieuw-Lekkerland is bij een bedrijf in Groot-Ammers aan het werk. Samen met een werknemer is hij bezig de deurposten van vier toiletten een verflaagje te geven. „Het moet vandaag nog klaar; veel tijd heb ik dus niet”, verontschuldigt Korteland zich. De hoge werkdruk hoort bij het schildersvak. „Als schilder zit je aan het einde van een bouwtraject. Vaak is er weinig geld over, zodat het schilderwerk de sluitpost op de begroting is. Het moet dan snel af, dus veel tijd krijgen we niet voor ons werk.”

Korteland heeft geen voltijds opleiding gevolgd. Hij leerde het vak via een avondopleiding in Dordrecht. „Mijn vader had een eigen schildersbedrijf. Mijn beide broers wilden direct schilder worden; ik ben eerst drie jaar slager geweest. Toen ben ik ook in het bedrijf terechtgekomen.”

Voorbehandeling
De manier van opleiden is volgens Korteland sterk veranderd. „Vroeger leerden jonge schilders het vak bij een bedrijf. Dit ging op zich best, maar het gebeurde te veel dat nieuwelingen iedere dag plinten van nieuwbouwhuizen moesten schilderen. Dat werkte demotiverend. Daarom is er een samenwerkingsverband tussen verschillende bedrijven opgericht.”

Het Samenwerkingsverband PraktijkOpleiding Schilderen (SPOS) is volgens de vakschilder een soort uitzendbureau, dat zelf ook de mensen opleidt. „Het is een bedrijf met verschillende federaties in Nederland. De leerlingen kunnen op deuren, kozijnen en andere materialen oefenen. Naast vier dagen werken bij bedrijven moeten ze één dag per week naar school voor de theorie.”

Een schoolverlater die schilder wil worden, moet vooral niet denken direct met een kwast aan de gang te kunnen. „Voordat ze een kwast mogen aanraken, zullen ze de ondergrond van het materiaal moeten kennen. Denk aan het schuren, het schoonmaken en het voorbehandelen van de ondergrond. Als je een tuinhek niet goed voorbehandelt en er toch een mooie laklaag op smeert, ligt de lak er na een jaar weer af. Daar heb je dus niks aan”, vertelt Korteland.

Ook behangen en glaszetten zijn onderdelen van het schildersvak. „Met schilderen alleen red je het niet.”

Slecht imago
Korteland heeft al heel wat leerlingen in zijn bedrijf gehad. Na een week ziet hij al of het schilderen erin zit of niet. „Dat merk je snel genoeg. Het gaat er in de eerste plaats niet om of iemand een vaste hand heeft. Veel belangrijker is het inzicht in het werk. Dan komen alle dingen naast het schilderen om de hoek kijken.”

Om verschillende redenen vindt Korteland dat schoolverlaters heel goed voor het schildersvak kunnen kiezen. „Het is afwisselend werk, je kunt mooie dingen maken, je gaat met mensen om en een goede schilder wordt goed betaald.”

Nadelen kan de schilder ook gemakkelijk opnoemen. „Je krijgt onherroepelijk vieze handen en de verf stinkt soms. Gelukkig is dat met de watergedragen verf van tegenwoordig een stuk minder. Verder heeft het schildersberoep een slecht imago: in de zomer keihard werken, in de winter werkeloos. Ook dit wordt minder, omdat je bijvoorbeeld een balustrade van een flat goed kunt afschermen. En je hebt natuurlijk het binnenwerk, zoals deze klus.”

Het werk van Korteland komt soms dicht bij kunst. „We hebben al eens marmer moeten schilderen. Dat was een bijzondere ervaring. Ook eikenhout is iets aparts. Decoratief schilderen kan als aparte cursus gevolgd worden bij het SPOS. Sommigen doen dit, maar in de praktijk hebben ze er niet veel aan. Het is meer een hobby.”

Dat schilderen een serieuze bezigheid is, blijkt wel uit de gezichtsuitdrukking van Korteland als hij met zijn kwast in de weer is. „Daarom moet een schilder een net en secuur persoon zijn.”