Recordhouder in ziekenhuisopnames
APELDOORN - Als er iemand tot recordhouder ziekenhuisopnames moet worden genoemd, dan is het prins Bernhard.
In totaal heeft hij van zijn hele leven bij elkaar zeker meer dan drie jaar in het ziekenhuis doorgebracht en werd hij meer dan vijftig keer geopereerd. Nooit verloor hij zijn vertrouwen in de artsen. Het Utrechts Medisch Centrum noemde hij zijn stamkroeg, omdat hij er zo vaak kwam. Een overlever pur sang. „Ik weet dat ze me prima behandelen, ze opereren me en daarna heb ik nog een paar dagen rust.”
Bernhard stond bekend als een roekeloze rijder. In 1937 kreeg hij een ernstig ongeluk met zijn Ford Cabriolet nadat hij net was getrouwd met prinses Juliana. Dat gebeurde op de weg tussen Muiden en Amsterdam ter hoogte van het spoorwegviaduct bij Weesp. Hij genas van een schedelbasisfractuur, een zware hersenschudding, gebroken ribben en een gebroken nek.
De prins doorstond tal van operaties en ziektes. Op 2-jarige leeftijd moest hij al een spoedoperatie ondergaan. In 1924 liep hij een ernstige longontsteking op. In 1943 werd hij door een van zijn dochters besmet met de bof. In 1960 kreeg hij weer een longontsteking. In 1982 werd de prins geopereerd aan zijn blaas.
Midden jaren tachtig liep hij een pancreasontsteking op tijdens een trip voor het Wereld Natuur Fonds in Maleisië. De prins herstelde, maar het kostte hem wel maanden voordat hij weer de oude was. „Ik denk dat ik meer dan vijftig operaties achter de rug heb”, zei hij op zijn 88e. Waarvan enkele voor meerdere problemen tegelijk. „Ik heb een keer een briefje aan het Guinness Book of Records gestuurd, maar ze schreven terug dat ze helaas geen vergelijkingsmateriaal hadden.”
Eind 1994 zweefde hij op het randje van de dood door complicaties aan de longen -zijn steeds terugkerende aandoening-, ontstaan na de verwijdering van een tumor uit de darmen. Tot verwondering en dankbaarheid van zijn omgeving herstelde hij. De ernstige ziekte maakte dat hij genoot van elke dag die hem daarna gegeven werd. Bij de uitreiking van de Zilveren Anjers sprak hij daar voor zijn doen zeer emotioneel over. „Wat ik vroeger nooit kon geloven, is waar. Pas wanneer je gevaarlijke situaties hebt doorstaan, leer je simpele dingen waarderen. Elke dag wordt een geschenk.” De prins, die licht bijgelovig was, liet onder meer een esculaap op zijn arm tatoeëren in de hoop dat die iets voor zijn gezondheid kon betekenen.
„Ik heb in mijn leven heel wat verplichtingen afgewerkt, maar tegenwoordig zet ik de ramen open en zuig ik mijn oude longen vol met jonge lucht. Ik laat in mijn lectuur weer de ontroering toe. Ik geniet nu van schilderijen die ik jarenlang wel gezien, maar niet opgemerkt had.”
Er werd bij de prins een pacemakeroperatie verricht. Er volgde een ingreep aan het netvlies van het linkeroog, een urineblaasoperatie en wederom een operatie aan het linkeroog. Een jaar later werd de prins geholpen aan een vernauwing van de luchtpijp. In mei 2000 leek hij, opnieuw na een operatie, te sterven na een „neurologische complicatie” en ernstige ademhalingsmoeilijkheden, naar later bleek door een ingeslikte brug. Koningin Beatrix bleef tot diep in de nacht bij haar vader. Twee dagen later maakte de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) bekend dat de prins de krant alweer gelezen had. In dat jaar werd ook een borsttumor verwijderd.
Sinds zijn terugkeer uit Porto Ercole begin september 2004 had prins Bernhard klachten van kortademigheid. Onderzoek in het academisch ziekenhuis van het Universitair Medisch Centrum te Utrecht toonde vocht aan in de borstholte. Een tweede poliklinische ingreep om het vocht uit zijn borstholte te verwijderen, verliep volgens de RVD „volgens verwachting.” In november 2004 werd bekendgemaakt dat bij de prins cellen waren gevonden die konden wijzen op uitzaaiingen van een tumor. Zelf ervoer de prins een vermindering van krachten.
Prof. dr. B. Smalhout zei niet lang daarna dat het Universitair Medisch Centrum in Utrecht in 1994 heeft geblunderd bij de behandeling van een tumor in de dikke darm van prins Bernhard. Door nalatigheid van artsen zou de prins na een operatie maagzuur in zijn longen hebben gekregen die hierdoor blijvend beschadigd zijn geraakt. Maar de prins zelf deed de uitlatingen van Smalhout via de RVD af als „onbegrijpelijk en volstrekt misplaatst.”
Smalhout: „Het probleem bij patiënten van de koninklijke familie is dat niet altijd de beste artsen worden uitgezocht, maar dat artsen worden gekozen op grond van hiërarchische status.” Het falen in 1994 werd in de doofpot gestopt als een soort staatsgeheim. Artsen die uit de school zouden klappen, zouden op staande voet worden ontslagen, meende Smalhout.
Zelf verkoos de prins een aantal keren zelf een wonderwel werkend medicijn: wijn. Zijn behandelaars reageerden vol afgrijzen, maar prins Bernhard spon er een paar keer flink garen bij, zoals na de operatie aan een peesschede aan de rechterhand. „Toen ik bijkwam, bestelde ik een stevig ontbijt en later een overheerlijke lunch met een fles wijn. Toen de chirurg me ’s middags bezocht en hoorde hoe goed ik gegeten had, mocht ik meteen naar huis. Hetgeen ik natuurlijk onmiddellijk deed”, vertelde hij later.
Bij een latere operatie verbood prof. Smalhout de prins te drinken. Maar Zijne Koninklijke Hoogheid liet zich niet voor één gat vangen. Hij verstopte een paar flessen wijn in zijn nachtkastje en dronk ze leeg toen hij daar zin in had. „De volgende dag, toen ik werd ontslagen, moet men de lege flessen hebben gevonden”, aldus een triomfantelijke prins voor een gehoor van 4000 anesthesiologen uit tachtig landen. De prins maakte er nimmer een geheim van dat hij graag een glaasje lustte. Zo hing hij eens aan de grote klok dat hij ontbeet met een pijpje bier.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.