Ds. P. den Butter, Middelharnis - 23 dec 2009 09:37 - Gewijzigd: 23 dec 2009 09:37

PASTORY: Santa Claus

Dit keer een brief die ik ontving van Hymeneüs.

Geachte pastoriebewoner, u zult mijn naam wel eens eerder gelezen hebben. Paulus heeft in zijn brieven aan Timotheüs iets over mij gezegd, onder andere dat ik in het geloof schipbreuk had geleden. Volgens hem had ik mijn geweten verstoten. Als ik hem goed begrijp, bedoelt hij dat ik het roer van mijn schip heb weggegooid en dat ik daardoor een schipbreukeling ben geworden.

Hij kon daarin wel eens gelijk hebben. Een vaste overtuiging heb ik daarna nooit meer gehad.

Eeuwenlang heb ik mijn best gedaan om iets te vinden waarin ik geloven kon, maar het lukte me niet. Ik heb het geprobeerd met Pelagius en zijn vrije wil, maar eerlijk gezegd vond ik mijn wil niet zo erg vrij.

Ik probeerde het ook met Descartes –u weet wel, die man van ”Ik denk, dus ik ben”–, maar wat is de eeuwen door onze ratio waard gebleken?

Ook met Darwin ben ik een tijd bezig geweest, maar de ontbrekende link in zijn evolutieleer deed me de das om.

Ik bleef zoeken en eigenlijk kan ik niet zeggen hoe ongelukkig ik me voelde. Om me heen zie ik genoeg mensen die net als ik schipbreuk geleden hebben en ik zie er steeds meer bij komen.

Ook vanuit reformatorische kerken zie ik schipbreukelingen. Ze lijken met hun schipbreuk nog gelukkig te zijn ook. Daar begrijp ik niets van. Volgens mij zullen ze nog eens hard op hun gezicht vallen.

Eén ding weet ik heel zeker: zonder echt geloof kun je niet gelukkig zijn. Maar waar vind je zo’n geloof? En wat is er dat echt de moeite waard is om in te geloven?

TNT-post bracht me op een idee. In de Winter 2009-uitgave Er is post!, die gratis is verspreid, trof ik de oplossing van mijn probleem aan. Er is dit jaar een cowboyhoed met licht te koop. Op die hoed staat het opschrift ”I believe in Santa Claus”. Zou dat het zijn? Ik naar de dichtst­bijzijnde postwinkel en nu loop ik met zo’n hoed. Nu geloof ik in Santa Claus. Er zijn wel mensen die me dwaas noemen en die zeggen dat Santa Claus helemaal niet bestaat, maar anderen zeggen dat van God ook. Nee, ik laat me dit geloof niet afnemen.

Het is primitief, dat stem ik toe. Een gezette man met een rode jas en een fraaie muts op een arrenslee, getrokken door rendieren – ja dat is primitief. Het is ook jammer dan hij maar eens per jaar komt en daarna moet je het zelf weer uitzoeken. Toch is het meer dan niets.

Ben ik nu uit de brand? Ineens realiseerde ik me dat deze Claus die ene keer in het jaar alleen maar komen kan als er sneeuw is. Hoe kan zijn slee anders glijden? Maar tegenwoordig zijn we niet meer zo zeker van sneeuw. Dit jaar zit het wel goed, maar hoe gaat het verder? Weer sloeg de twijfel toe.

Toen moest ik al mijn hoop op de klimaattop in Kopenhagen vestigen. Zouden ze me daar kunnen garanderen dat de sneeuw zal blijven komen? Anders ben ik weer mijn geloof kwijt. Maar gelukkig, na lang hakketakken hebben ze daar toch een akkoordje bereikt. Nu kan ik weer een beetje hoop op sneeuw hebben. Of lijd ik in dit geloof ook weer schipbreuk? Wat denkt u? Uw Hymeneüs.

Ds. P. den Butter, Middelharnis