Susanne Rebel - 19 dec 2009 10:37 - Gewijzigd: 19 dec 2009 10:37

Buiten is het beter

Evert en Liesbeth zoeken buitenslapers in Rotterdam op

ROTTERDAM – „Ik heb tomatensoep, maar zonder tomaten.” Op haar hurken zittend schenkt Liesbeth een beker in en geeft die aan Wim, dakloze Rotterdammer, die onder een brug in Rotterdam slaapt.

De bus van stichting Ontmoeting glijdt nog even door als Evert op de rem trapt. De sneeuw maakt de straten van Rotterdam spekglad.

Veldwerker Evert Vos en maatschappelijk werker Liesbeth Boer gingen donderdagavond op zoek naar buitenslapers die hulp nodig hebben in deze koude dagen. Om ze over te halen naar de nachtopvang te gaan, die sinds maandag vanwege de winterregeling openstaat voor alle daklozen.

Zwerver in de stad.

Bij een brug in Rotterdam-Noord parkeert Evert de bus. Samen met Liesbeth daalt hij van het talud af, schijnt met zijn zaklamp onder de brug. „Goedenavond”, zegt hij, „wij zijn van stichting Ontmoeting.” Gemompel klinkt van onder de brug vandaan. Evert en Liesbeth bukken zich en kruipen onder de brug. Drie mensen liggen op het zand te slapen.

„Ik ken jullie stemmen”, zegt Wim, die wel in is voor een praatje. Hij ligt half overeind in zijn zelfgemaakte bed. Zijn schoenen en een grote stapel bierblikjes liggen naast hem. Evert stelt voor om binnen te gaan slapen bij de nachtopvang. De man lacht schamper. „Dekens nodig?” vraagt Evert. Ook dat is niet nodig. Soep is wel welkom. „Als er maar geen tomaten in zitten.” Liesbeth gaat de thermosfles halen en schenkt een bekertje in voor Wim.

Ongemakkelijk
„Is het nu klaar met die soep?” roept een van de andere mannen. Hij voelt zich ongemakkelijk met Evert en Liesbeth in de buurt. „Ja, goed”, zegt Evert, „we gaan. Welterusten!” Even later rijdt de bus verder, op weg naar een volgende slaapplek.

Elk contact dat Evert met de buitenslapers heeft, noemt hij een succes. „Omdat de situatie niet levensbedreigend was, heb ik er niet op aangedrongen om naar de opvang te gaan”, legt Evert uit. Als dat wel zo zou zijn, had hij de politie ingeschakeld.

Liesbeth en Evert.

In een wit besneeuwd park is niemand te bekennen. Evert wijst naar een bankje. „Daar vonden we Hans, ooit een beroemd wielrenner, die lag te slapen in de ijzige kou. Met een fles port naast zich.” Met een andere hulpverlener heeft Evert hem van het bankje gejaagd naar de Shellpomp, omdat hij anders zou doodvriezen. Door de aandacht en hulp van hulpverleners woont deze man nu in een tehuis. „Daar doe je het voor.”

Verslaafd
Dat dakloos zijn een eigen keuze is, gaat er bij Evert niet in. Veel buitenslapers hebben psychische problemen, een verstandelijke beperking of zijn verslaafd. „Ik doe dit werk nu zes jaar en ik ben nog niemand tegengekomen die bewust heeft gekozen voor dit leven.” Ze kunnen vaak niet anders, en vinden het leven buiten daarom beter dan wonen onder een dak.

Liesbeth vindt het niet helemaal eerlijk dat veel Nederlanders zich tijdens de koude dagen voor Kerst ineens om buitenslapers gaan bekommeren. Ze hebben nu zeker extra zorg nodig, maar de echte problemen verdwijnen niet zoals straks de sneeuw voor de zon. „Deze mensen hebben het hele jaar door hulp nodig. Ook in de zomer.”