Geplaatst:19 dec 2009 10:29 - Gewijzigd: 19 dec 2009 10:29

COLUMN HENRIEKE: Mensen zijn overal mensen

De tijd vliegt als je het leuk hebt! Dit is alweer de laatste keer dat ik een column schrijf. Daarom eventjes terug naar de eerste, waarin ik schreef dat alles hier in India anders is, maar ook weer hetzelfde. De cultuur in India is bijvoorbeeld compleet anders, maar mensen zijn overal mensen.

Mensen zetten hier zwarte stippen zo groot als een duim op het voorhoofd van hun baby; ze scheren het hoofd van kinderen vaak kaal; ze kleden kleine jongetjes als meisjes en ze ruilen hun meisjes vaak graag in voor een jongetje.

Maar hier willen de mensen net zo goed het beste voor hun kind als in Nederland. Als ouders mij vragen of ik hun kind mee wil nemen naar mijn land, dan denken ze dat dat het beste is voor het kind. Als ze hun meisje in willen ruilen voor een jongen, is dat omdat ze bang zijn niet goed voor het meisje te kunnen zorgen; omdat ze te arm zijn om een grote bruidsschat te betalen.

Voordat ik hier kwam, had ik gehoord dat de kinderen erg gedisciplineerd waren. Altijd netjes in rijen, met strakke gezichten, als juf de klas binnenkomt netjes salueren en in koor „good morning miss” zeggen, complete stilte tijdens het eten en in het tehuis maar twee juffen die de boel organiseren. Ik kon me niet voorstellen hoe de kinderen dan waren. Een soort soldaatjes?

Niets blijkt minder waar. Ja, de kinderen zijn gedisciplineerd, maar de ene leraar heeft, net als in Nederland, meer gezag dan de andere. En kinderen vechten hier ook met elkaar. En vragen na 5 december of ze hun schoentje elke dag mogen zetten. Gelukkig maar. Werken in een robottehuis lijkt me niks. Kinderen zijn overal gewoon lekker kind.

Dit is de laatste column van Henrieke van den Brink (19). Het vervolg van haar belevenissen in India kun je lezen op makethedia.nl.