Sebastian - 30 nov 2009 10:04 - Gewijzigd: 30 nov 2009 10:04

COLUMN: Wilhelmus

Deze tijd van het jaar is niet direct de meest voor de hand liggende om over het Wilhelmus te beginnen. Het zangrepertoire van de doorsnee-Nederlander wordt op dit moment beheerst door een stoomboot die van ver komt, een oude man die iets met kinderen heeft en lekkernijen waar je dik van wordt. Zingen over onze gezamenlijke Oranjeliefde, Neêrlands ultieme bindmiddel, doen we vooral in het voorjaar. En dat duurt nog even. Toch was vorige week het Wilhelmus in het nieuws. Dankzij de Oranjepartij bij uitstek, de SGP.

Tijdens de behandeling van de integratiebegroting in de Tweede Kamer opperde SGP’er Van der Staaij dat iedere allochtoon kennis moet maken met ons volkslied. Zonder overdrijving: ik vind het een van de betere voorstellen van de SGP afgelopen jaar en zou nog een stap verder willen gaan, geheel in de stijl van de staatkundig gereformeerde broeders. Elke inwoner van dit land moet minimaal twee verzen van het Wilhelmus uit z’n hoofd kennen. Over de keuze van de coupletten valt niet te twisten: één en zes. Wie de smaak van het Oranjelied pur sang te pakken heeft, kan ongehinderd doorgaan met oefenen. Er zijn nog dertien verzen.

Is dit taal van een verblinde vaderlander? Niet dus, want ik ben een orangist met een flink portie reserves in m’n genen. Waarom dan zulke stevige woorden? Omdat de goegemeente tijdens openbare gelegenheden bij het zingen van het Wilhelmus meer de indruk wekt van een vis die naar adem hapt dan van een tuinfluiter die uit volle borst zijn lied zingt. En dat is een aanfluiting voor volk en vaderland, vorstenhuis en onderdanen.

Aan dat nationaal onvermogen kunnen we met elkaar een einde maken door gewoon allemaal twee verzen van het Wilhelmus uit het hoofd te leren. Geldt ook voor leden van het koningshuis, want ik ben er niet zeker van dat onze ‘royals’ in dit opzicht allemaal vrijuit gaan.

Van der Staaij kreeg voor zijn oproep steun van Ayhan Tonca, CDA-fractievoorzitter in Apeldoorn en een bekende moslimspreekbuis. Hij heeft zelf het Wilhelmus stukje bij beetje geleerd tijdens 4 meiherdenkingen. Ik stel me zo voor dat daar een flink aantal jaren over heen is gegaan –zo makkelijk hapt ons volkslied niet weg–, maar in ieder geval kent hij twee coupletten. Hulde!

Tonca ziet wel een probleem opdoemen. Het zesde vers van het Wilhelmus is ronduit christelijk en daar hebben moslims natuurlijk niet zo veel mee. Zijn oplossing? Laat ze dan meeneuriën in plaats van meezingen. Hier breekt m’n oer-Hollandse klomp. Dit voorstel is het toppunt van verwerpelijk ‘gepolder’.

Er is een betere oplossing. Alle basisscholen, van openbaar tot (nader)reformatorisch, nemen de eervolle verplichting op zich hun leerlingen twee verzen van het Wilhelmus te leren. Ze hebben daar acht jaar de tijd voor. De inspecteur beoordeelt bij zijn reguliere bezoek aan de school of het resultaat voldoende is door in de hoogste groep de aubade af te nemen. Is hij niet tevreden, dan krijgt de school een waarschuwing, die overgaat in een boete als er de volgende keer geen verbetering is te horen. Het duurt op deze manier even voordat heel Nederland het Wilhelmus kent, maar succes is verzekerd.