Ds. A Beens, Barneveld - 23 sep 2009 10:56 - Gewijzigd: 23 sep 2009 10:56

Uitwijkers

Met deze titel heb ik niet het oog op de inwoners van het Noord-Brabantse vlek met de naam Uitwijk, in het land van Heusden en Altena. Voor zover ik het weet, behoeven de kerkgangers van het dorpskerkje aldaar niet voor de erediensten naar elders uit te wijken. Want dat fenomeen trok dezer dagen mijn aandacht. Als u dat soms mocht denken: het gaat mij ook niet om de kerkelijke toeristen die elders shoppen en een aardig aantal kerken voorbijrijden waar, naar ik uit hun gedrag meen af te moeten leiden, de waarheid niet (meer) wordt verkondigd.

Het is weer het seizoen van de intredes der kandidaten in de afgescheiden kerkverbanden. Arnemuiders moesten onlangs naar Middelburg om de hun toegevallen herder en leraar te ontvangen en te verwelkomen. Wat verder naar het zuiden, over de Schelde, hebben ze zich in Terneuzen eruit gered door de uitreiking van plaatsbewijzen, éérst aan het eigen volk. In dit geval lijkt me er eigenlijk niks mis mee want vaak zit bij dergelijke gelegenheden het ‘eigen volk’ tweede rang. De genodigden, ziet u!

Iets aardigs deed zich vorige week voor in de plaats mijner inwoning. De pas in gebruik genomen Adullamkerk leek de organisatoren toch wat te klein om de te verwachten megaschare te herbergen. Kan ik het helpen dat m’n gedachten toch even uitgingen naar het volkje dat er in Davids dagen huisde? Maar géén nood: letterlijk op steenworp afstand verheft zich een nóg groter onderkomen, dat van de gereformeerde gemeente in Nederland. En even dacht ik: wie keert nu tot wie terug? Want daar wordt toch, geloof ik, aan gewerkt of op gewacht, in ieder geval naar uitgezien?

Maar nu weer wat: de oud gereformeerden van Benthuizen moeten voor de bevestiging en intrede van hun nieuwe dominee helemaal naar Krimpen aan den IJssel. Dat moet toch een georganiseer van belang zijn. Het gemakkelijkste lijkt me nog, zou ik zo denken: allemaal in de bus! Anders krijg je onherroepelijk parkeerproblemen in een plaats die Krimpen heet. En gelukkig is de afstand tussen beide plaatsen nou ook weer niet zo groot dat je onderweg ergens aan moet leggen.

Als hervormde heb ik natuurlijk gemakkelijk praten. Bij ons is altijd plek zat (…). Maar ik probeer me ook wat in die nieuwe dominee en zeker in een te bevestigen kandidaat te verplaatsen. Lijkt me eigenlijk niks aan: niet in je eigen kerk bevestigd te worden. Déze gemeente, bestaand uit déze mensen, heeft je beroepen. En op zo’n grote dag, ook in je eigen leven, wil je toch het liefst dáár zijn waar God je heeft geroepen.

Voor degenen die de taak hebben zo’n gebeurtenis te regisseren, heb ik een heel simpel advies. Daar heb je de zondag voor. Daarvoor is geen mooier dag dan de zondag, de dag des Heeren. Ben je meteen van het spektakelachtige met massa’s nieuwsgierigen verlost. Het is allemaal helaas minder vroom dan wij denken. Ook een serie toespraken kunnen we gerust missen. De man om wie het allemaal gaat, is dienaar van het Woord. En eigenlijk gáát het niet om die man. We zeggen het toch zelf met voorliefde, nietwaar? „Maar slijk aan Gods heilige vingeren.” Nou dan. Die andere Man, Die is het. Meer dan David is hier.

Ds. A. Beens, Barneveld