Sebastian - 21 sep 2009 09:52 - Gewijzigd: 21 sep 2009 09:52

COLUMN SEBASTIAN: Vertrouwen

Refo’s lopen achter, knijpen de kat in het donker, vechten elkaar de tent uit over de kleinste verschillen, zonderen zich af, zijn vrouw­onvriendelijk, moeten weinig hebben van vreemdelingen en homo’s, indoctrineren hun kinderen, geloven in sprookjes, en ga nog maar even door met clichés die als zogenaamd bewezen waarheden over de ‘fijnen’ worden rondgepompt.

Ho even, voordat iemand met de borst vooruit gaat lopen. Helemaal verzonnen zijn die clichés natuurlijk niet. Waar rook is, is vuur. Maar gelukkig vallen er soms ook andere dingen over de fijnen te vertellen.

De zwaren –ander woord, zelfde mensen– komen elkaar tegen in winkels die net zo refo zijn als zijzelf. En dan gebeuren er soms onverwacht mooie dingen die de media niet halen. Ze zijn te onbelangrijk, dat begrijpt iedereen. Toch werpen die dingen soms even een ander licht op die verfoeilijke fijnen.

Het gebeurt op een doordeweekse dag. Twee vrouwen –dame A en B, in het echt heten ze anders– gaan op dezelfde middag shoppen. In een refodorp met refowinkels. Ze kennen elkaar niet, maar treffen elkaar bij de kassa van een landelijk bekende kledingzaak.

Dame A –kind in Maxi-Cosi aan de arm– wil drie rokken afrekenen. Nee, niet het type ”gat in de hand”, laat staan modepop, maar de aanbieding van de dag is zo aantrekkelijk, dat ze het kledingstuk voor zichzelf én voor haar schoonzus wil kopen. Bovendien hangt er voor haar schoonzus een bestelde rok klaar die nog betaald moet worden. De vrouw wil alles in één keer afrekenen. Heel sociaal dus.

Bij de kassa ontstaat een probleem. De pinautomaat geeft de door iedereen –refo of niet– gevreesde mede­deling: Betaal anders. Dat is de verzachtende uitdrukking voor: je hebt te weinig geld. Hulpeloos kijkt dame A om zich heen. Wat nu? De artikelen laten hangen tot morgen is geen optie: de aanbieding geldt alleen vandaag. Naar huis bellen en als een speer geld laten overmaken van de ene naar de andere rekening –een beproefde methode in tijden van nood– lukt ook niet; er is niemand thuis. Dan de aanbieding maar laten schieten? De vrouw voelt de teleurstelling als een prop in haar keel schieten.

De andere klant bij de kassa, dame B, kijkt, luistert en leeft mee. „Zal ik het bedrag voorschieten?” Verbaasde reacties. Van twee kanten. De vrouw met te weinig banksaldo verwacht dit royale gebaar totaal niet van een wildvreemde. De verkoopster kijkt van de een naar de ander: „Kennen jullie elkaar?” In haar opgetrokken wenkbrauwen ligt impliciet de boodschap: „Straks kun je naar je geld fluiten!”

Dame B laat zich niet van de wijs brengen, maar pakt haar portemonnee. Met een zwierig gebaar haalt ze de pinpas door de automaat en toetst de code in. Zie daar de verlossende mede­deling: U heeft betaald. Na de transactie schrijft dame A haar naam, adres en woonplaats op een briefje en krijgt ze het rekeningnummer en de naam van dame B mee naar huis. „Ik maak het geld vanmiddag nog over.” En daarmee begint het avontuur.

’s Avonds even inloggen bij de Rabo. Toch een beetje gespannen. Zou het geld...? Hebbes. Tussen de bijboekingen prijkt keurig het bedrag van de rokken. „Bedankt voor het vertrouwen!” staat erbij. Ook dát zijn refo’s.

Sebastian