Geplaatst:16 sep 2009 09:01 - Gewijzigd: 16 sep 2009 09:01

Iraakse schoenengooier als held onthaald

De Iraakse journalist Muntazer al-Zaidi, die in december zijn schoenen gooide naar de toenmalige Amerikaanse president Bush, is dinsdag uit de gevangenis vrijgelaten. Familie en vrienden onthaalden hem als held. Zaidi klaagde dat Iraakse bewakers hem in de gevangenis hebben gemarteld.

Zaidi werd met zijn schoenengooi-actie vorig jaar de lieveling van Bush-haters wereldwijd. Vele miljoenen mensen hebben de beelden herhaaldelijk gezien op tv en internet. Bush dook behendig weg en ontweek de schoenen die Zaidi gooide tijdens een persconferentie. Zaidi kreeg lof voor zijn actie van onder meer de Venezolaanse president Hugo Chàvez en de Libische leider Muammar Kaddafi. Vaders in diverse Arabische landen boden de 30-jarige Zaidi hun dochter aan als bruid.

Zaidi was in eerste instantie veroordeeld tot drie jaar cel wegens een aanval op een staatshoofd. De celstraf werd later verlaagd tot één jaar. In Irak is bij goed gedrag vervroegde vrijlating mogelijk na het uitzitten van driekwart van de straf.

Bush-haters boden de schoenengooier hun dochter aan.

Zaidi klaagde na zijn vrijlating dat hij door zijn Iraakse bewakers is gemarteld in de gevangenis. Hij zei dat hij werd geslagen, met elektrische schokken werd gefolterd en bijna verdronk door de martelmethode die in de terrorismebestrijding van de Amerikaanse inlichtingendienst CIA de naam ’waterboarding’ kreeg. „Toen premier Nuri al-Maliki op de televisie vertelde dat hij niet kon slapen zolang hij niet werd ingelicht over mijn lot, werd ik afschuwelijk gemarteld”, aldus de schoenengooier. Zaidi eist excuses van Maliki.

Zaidi heeft geen spijt van zijn actie. „Ik kreeg mijn kans en miste die niet”, zei de verslaggever na zijn vrijlating. „Ik ben geen held en dat geef ik toe”, zei de journalist in het kantoor van zijn werkgever, tv-zender al-Bagdadia. Met een sjerp in de kleuren van de Iraakse vlag om zijn schouders sprak hij daar tegen verslaggevers. Het tv-station betaalde zijn salaris door toen hij in de cel zat.

Zaidi zei dat hij het gevoel had gehad dat hij iets moest doen nadat hij had gezien wat de Amerikaanse inval voor gevolgen had voor zijn land: wezen, weduwen en vluchtelingen. De journalist had getroffenen beloofd dat hij hun verlies zou wreken, mocht hij de kans krijgen. Zaidi bood wel zijn excuses aan aan collega-journalisten die zijn daad onprofessioneel vonden, maar zei: „Professionalisme sluit nationalisme niet uit”. Volgens hem hebben de Amerikanen Irak bezet onder het voorwendsel dat zij als bevrijders kwamen. „Ik ben nu vrij, maar mijn land is nog gevangen”, aldus Zaidi. „Ik voel me vernederd als ik zie hoe mijn land lijdt, mijn Bagdad brandt.”’