Studeren is geen uitslapen
De kop is eraf. Voor hogescholen en universiteiten zit de eerste week erop en daarmee leiden ook Jan van Bennekom (17) uit Renswoude en Leanne van der Poel (18) uit Scherpenzeel een studentenbestaan. Niks uitslapen; hard werken.
Jan: „Ik volg een jaar Bijbelschool aan de Wittenberg in Zeist. Ik woon in een leefgemeenschap met 37 andere studenten. Het is vermoeiend, vooral zo’n eerste week, maar ook heel goed. Je bent hier direct bezig met praktisch christen-zijn omdat je fouten van elkaar moet accepteren en soms ook omgaat met mensen waar je anders niet zo veel aandacht aan schenkt. God liet me zien dat ik dit jaar moest gaan doen. Ik hoop hier als persoon gevormd te worden en me op geestelijk gebied te ontwikkelen.”
Elke ochtend is er op de Bijbelschool om halfnegen dagopening. Daarbij is elke student verplicht aanwezig, ongeacht of zijn eerste les om negen of om twaalf uur begint. De vakken zijn divers. „Ik heb bijvoorbeeld zang gehad, geloofsleer en werken met jongeren. Vooral dat laatste is erg grappig, want ik ben natuurlijk zelf nog een jongere. Je denkt met elkaar na over de Bijbel en ontwikkelt een eigen visie.”
Leanne heeft een eerste en vermoeiende week achter de rug op de Verloskunde Academie in Amsterdam. „Het is heel erg druk, elke dag ga ik van halfnegen tot ongeveer zes uur naar school. Vanaf volgende week loop ik al een dag per week stage bij een verloskundigenpraktijk in een multiculturele wijk in Amsterdam.”
Toen ze in haar middelbareschooltijd een dagje meeliep met een verloskundige wist ze het zeker: dit wil ik. En ze treft het, maar 25 procent van de gegadigden is ingeloot. Leanne: „Het is heel gek, álle studenten en docenten zijn vrouw. Dat geeft wel een apart sfeertje.”
Leanne wil later in haar werk laten zien dat nieuw leven iets heel bijzonders is. „Daarin kan ik ook van mijn geloof getuigen. Elk kind is een wonder.”
Jan hoopt dat hij na dit jaar weet wat Gods doel met zijn leven is. „Ik ga waarschijnlijk maatschappelijk werk en dienstverlening studeren.”
Voor Leanne volgen nog minstens vier jaar. Een stiekeme droom om in de derde wereld te gaan werken, is er wel. „Deze zomer was ik op vakantie in Malawi; ik mocht daar in de verloskamers van een ziekenhuisje kijken. Toen ging mijn hart wel sneller kloppen.”