Ds. P. den Butter, Middelharnis -  2 sep 2009 09:08 - Gewijzigd: 2 sep 2009 09:08

Ziekenhoekje

Allerwegen verschijnen kerkbladen en -blaadjes met daarin natuurlijk ook de rubriek die informatie geeft over de zieken in de gemeente. Meer of minder uitvoerig wordt daarbij vermeld wat de kwaal is waaraan geleden wordt en van welke ernst die is. Een goede gewoonte. Zo weten we van elkaar af en kunnen met elkaar meeleven, onder andere door het sturen van een kaartje. Deze rubriek wordt dan ook stellig goed gelezen.

Over de hoeveelheid informatie die gegeven moet worden, bestaat wel wat verschil van mening tussen de schrijvers. De een is zeer beknopt; zo beknopt dat de lezer er niet veel wijzer van wordt. Zoals wanneer er alleen maar staat dat die en die opgenomen is „voor een behandeling.” Je kunt die soberheid nog begrijpen en waarderen als de patiënt een ‘vrouwenkwaal’ heeft. Maar in andere gevallen vraag je: Welke behandeling? Wat is ‘een behandeling’ bij broeder (of de heer of Jan) Van Dam? Is het een behandeling aan zijn been, zoals we wel eens lezen? Maar welk been dan? En waar aan dat been? Ik bedoel maar: we blijven met vragen zitten. Sommigen gaan dan speculeren, met als gevolg gefantaseerde verhalen.

Er zijn echter ook scribenten die uitvoerig zijn. Dan wordt het pas echt interessant. Door hen kom je letterlijk alles te weten. Bijvoorbeeld dat zuster (of mevrouw of Mien) De Bruin geopereerd is aan staar aan haar ogen. En je denkt: Kun je dan ook nog ergens anders staar hebben? De informatieverstrekking is zo uitvoerig dat je ook te weten komt wie er voor een dagopname in het ziekenhuis was. En je denkt: Dat was dan gelukkig niet zo ernstig. Moet ik daar dan eigenlijk wel een kaart aan sturen?

Ach ja, het kerkblad bewijst zo zijn nut. Als we de gegevens nauwkeurig bijhouden, weten we aan het eind van het jaar precies hoeveel amandelen er gepeld en hoeveel spataderen er weggespoten zijn. Maar de vraag is wel waar de grens ligt.

Wie kiest voor uitvoerigheid moet zich mijns inziens afvragen of hij ook niet melding zou moeten maken van de gemeenteleden die naar de tandarts geweest zijn. Een bezoek aan zo’n dokter kan immers ook flink ingrijpend zijn. Het zou voor die stoere jongen van 7, die bibberend in de ‘martelstoel’ ging zitten, best moedgevend zijn om te weten dat zijn naam nu in het kerkblad zal komen.

Gaan we op die toer dan is de volgende vraag: Vermelden we ook een bezoek aan de opticien? Of aan de pedicure? Of aan een alternatieve arts? Belachelijk! zo hoor ik iemand zeggen. Ja, dat vind ik ook. Belachelijk! Maar mag ik dan misschien ook wel eens mijn hoofd schudden als ik in sommige kerkbladen de hoeveelheid woorden lees die aan allerlei kwaaltjes besteed worden? Heel geschikt om de menselijke nieuwsgierigheid aan te kweken.

Bovendien, als we zo uitvoerig zijn, geven we dan niet de indruk dat lichamelijke problemen de belangrijkste zijn? Een kerkblad is toch een kerkblad. Als zo’n blad over ziektegevallen schrijft, zou het dan niet met name over andersoortige ziekten moeten gaan?

Ik ga er eens goed over nadenken of ook deze vraag niet misschien eens in een column aan de orde dient te komen.

Ds. P. den Butter, Middelharnis