Michiel Kerpel - 28 aug 2009 10:45 - Gewijzigd: 29 aug 2009 08:45

Behulpzame conciërge

In drie dagen met 1 euro op zak van Zeeuws-Vlaanderen naar Apeldoorn zien te komen. Voor die uitdaging stond redacteur Michiel Kerpel. Vandaag deel 8 in een serie.

Blam! Een enorme knal. Ik ben nog geen kilometer op weg. Geschrokken zie ik mijn platte achterband.

Ik loop terug naar het Ich­thus College. De conciërge is erg behulpzaam. Samen met een strafklant plakt hij mijn band.

Vol goede moed ga ik na een kwartier weer op weg. Maar ik ben Veenendaal nog niet uit of ik kijk beteuterd naar mijn voorband. Oók lek. Deze keer moet ik ’m zelf plakken.

De pech is niet voorbij. Na 5 kilometer sta ik weer stil. Nóg een lekke band. Zucht! „Had ik maar niet geruild”, zo zit ik te piekeren. Nog 30 kilometer te gaan. En ik moet vandaag in Apeldoorn zijn. Zo kom ik er nóóít.

Gelukkig sta ik langs een drukke weg. Misschien is er iemand die mij met fiets en al kan meenemen. De eerste drie bestelbusjes gaan de verkeerde kant op.

Dan stopt er een grappig driewielertje met een laadbak. Een Vespa, een uitgebouwde bromfiets. Van Henk Pieters, de bestuurder, mag ik tot de rand van Apeldoorn meerijden in het cabinetje. Mijn fiets laat ik achter bij mijn collega’s van het RD. Met lekke band en al. Natuurlijk zijn ze er blij mee.

De laatste paar kilometer door Apeldoorn is het zwoegen. Op een step, die ik tijdens de tocht bij Intertoys in Veenendaal heb gekocht.

Steppen doe ik nooit. Daarom rust ik om de paar honderd meter uit. Toch ben ik na pakweg een uur thuis. Ruim 250 kilometer door Nederland liggen achter me. Ik heb in drie dagen enorm veel beleefd. Daarnaast is het bewijs geleverd: met 1 euro kun je in Nederland best rondkomen. Zeker als journalist.

 

In drie dagen met 1 euro op zak van Zeeuws-Vlaanderen naar Apeldoorn zien te komen. Voor die uitdaging stond redacteur Michiel Kerpel. Vandaag het slot.

Kijk hier voor eerdere afleveringen.