Martijn den Hollander - 14 aug 2009 11:11 - Gewijzigd: 14 aug 2009 11:11

Geen luchtfietserij

„Opeens zakt de grond onder je weg"

BUDEL – Vliegen met een fiets is onmogelijk. Wie bezig is met luchtfietserij, maakt zich illusies. Jesse van Kuijk (19) uit het Brabantse Budel bewijst dat dit gezegde onzin is. Vliegen met een fietsvliegtuig kan wel degelijk. „Het is geweldig."

Begin deze week slaagt Jesse er als eerste Nederlander in om met een zelf ontworpen fietsvliegtuig van de grond te komen. Dat het avontuur maar enkele seconden duurt doordat de fietsketting eraf loopt, mag de pret niet drukken. Zijn doel is bereikt: „Ik wilde ervaren hoe het is om op spierkracht te vliegen."

Aan de vlucht van 15 meter gaat acht jaar voorbereiding vooraf. Op de middelbare school raakt Jesse geboeid door vliegtuigen. Hij heeft altijd iets gehad met techniek, vooral als het met lucht en wind te maken heeft. Inmiddels studeert Jesse luchtvaart- en ruimtevaarttechniek in Delft.

Fietsvliegtuigen interesseren Jesse meer dan gewone toestellen. „Het fascineert mij hoe een mens zo’n enorm bouwsel in de lucht kan houden. Toen ik 14 was, had ik zo veel gelezen dat ik dacht: Ik wil er zelf een bouwen."

Jesse werkt twee jaar aan het ontwerp van zijn vliegfiets. Hij bestudeert ontwerpen van andere luchtfietsen en vergelijkt die met elkaar.

Bouw

Op zijn zestiende, als het ontwerp klaar is, besluit Jesse door te zetten. Na het regelen van sponsors kan het echte werk beginnen: de bouw van de luchtfiets. Voor alle zekerheid laat hij de constructie narekenen door een deskundige. „Vliegen blijft toch gevaarlijk. Je moet niet denken dat je even op een zaterdagmiddag een vliegfiets bouwt."

Jesse krijgt hulp van familie en vrienden, maar het meeste werk doet hij zelf. Omdat hij het vliegtuig ook zelf wil kunnen repareren, houdt hij alles zo eenvoudig mogelijk.

Alleen al aan de propeller werkt Jesse dertig uur. Hoe lang hij over de rest doet, houdt hij niet bij. „In elk van de zeventig vleugelribben zit ruim twee uur werk, dus reken maar uit."

Het bouwen gaat niet altijd even gemakkelijk. Er zijn kleine tegenslagen, maar Jesse denkt er niet over om ermee te stoppen. „Ik had een drive, ik wilde de lucht in. Theoretisch wist ik dat de luchtfiets kon vliegen, maar in de praktijk moet blijken of je hem goed hebt gebouwd."

Van de grond

Hoe het voelt om te vliegfietsen? „Het is nergens mee te vergelijken. Je trapt je echt kapot. Je fietst en fietst, en opeens zakt de grond onder je weg. Je ziet de startbaan verdwijnen. Dat is echt geweldig. We hebben vijf pogingen gedaan. Twee keer lukte het om los te komen. Bij de tweede keer vloog ik anderhalve meter boven de grond. Het was ontzettend gaaf."

De volgende poging doet Jesse op zijn vroegst in het voorjaar, omdat het windstil moet zijn. Zijn vlucht van deze week leverde slechts twee verbeterpunten op: een betere ketting en grotere wielen. „Ik wil nog iets hoger vliegen, en in elk geval een stuk verder."

 

 

De luchtfiets

– vloog voor het eerst in 1935. Al ging het niet helemaal eerlijk: de luchtfiets werd gelanceerd door een katapult;

– werd vroeger als iets onmogelijks gezien. Nieuwe, lichte materialen als aluminium, polyester en carbon brachten uitkomst;

– vloog in 1979 over het Kanaal, met de wielrenner Bryan Allen als piloot;

– heeft tot nu toe een afstand van 115,11 kilometer als record, gevestigd in 1988 tijdens een vlucht van Iraklion op Kreta naar het Griekse eiland Santorini. Dit was tevens de langste vlucht: 3 uur en 55 minuten.