Jacomijn Hoekman - 31 jul 2009 16:07 - Gewijzigd: 31 jul 2009 16:07

Kolonel op je 16e

HARDINXVELD-GIESSENDAM – Stel, je gaat als 16-jarige jongen op vakantie naar Amerika en komt als kolonel terug. Dan heb je je ongelovige familie en vrienden toch wat uit te leggen. Het certificaat dat Sebastiaan Vonk uit Hardinxveld-Giessendam bij zijn onderscheiding ontving, snoert echter elke twijfelaar de mond.

Sebastiaan Vonk (16).

Om in aanmerking te komen voor een onderscheiding hoef je echt niet zo veel te doen. Tenminste: geen onmogelijke dingen. Het beklimmen van de Kilimanjaro kun je uit je hoofd laten en ook een voettocht naar Nova Zembla mag van het lijstje af. Sebastiaan verliet feitelijk niet eens Nederlandstalig gebied.

„Ik heb drie graven geadopteerd van gesneuvelde Amerikanen. Die bezoek ik zo’n zes keer per jaar. Twee van die graven liggen in België, één in Nederland."

Dat is eigenlijk alles. Tegelijkertijd staat niet iedereen in de rij om zijn voorbeeld na te volgen. Waarom doet Sebastiaan het dan wel? „Ik ben geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog sinds ik als 12-jarige boeken over het verzet las. Die interesse is alleen maar gegroeid."

Toen de scholier zag dat hij een graf kon adopteren, aarzelde hij dan ook niet. „Deze soldaten hebben zo veel voor ons gedaan. Ik verzorg hun graf om hen te bedanken."

Benoeming.

Omdat de familie van soldaat Charles G. Brinkley meer wilde weten over zijn dood, nam ze contact op met Sebastiaan. Dat contact is gebleven. Drie weken geleden stapte hij op het vliegtuig om zijn vakantie met de Amerikaanse familie door te brengen.

„Van tevoren hadden ze gevraagd of ik een pak mee wilde nemen voor een officiële gelegenheid. Op de dag dat ik de benoeming tot kolonel van de staat Kentucky zou krijgen, vertelden ze me dat ik officieel bedankt zou worden voor het verzorgen van de drie graven. We moesten naar het kantoor van de gouverneur van Kentucky in Frankfort. In plaats van een simpel bedankje te krijgen, werd ik benoemd tot kolonel: de belangrijkste onderscheiding van de staat Kentucky."

Dat was een grote verrassing voor Sebastiaan. En zelfs voor zijn Amerikaanse vrienden kwam de onderscheiding onverwachts. Ze hadden naar de staat geschreven om te vragen of hij bedankt kon worden. „Maar dat ik zo’n eervolle onderscheiding zou krijgen, had niemand verwacht."

Officieel komen jongeren er niet eens voor in aanmerking om kolonel van Kentucky te worden. Voor Sebastiaan werd een uitzondering gemaakt. „Er is maar één andere jongere die de onderscheiding ook voor zijn achttiende heeft gekregen."

Nu nog het thuisfront overtuigen van zijn kolonelschap. Zijn ouders zijn in elk geval om. Hij lacht een beetje verlegen. „Ze zijn trots op me."