Martijn den Hollander - 17 jul 2009 09:18 - Gewijzigd: 17 jul 2009 09:18

Opeens een ander beeld van de hoofdpersoon      

Boeken, tijdschriften en de krant. Sarita Joosse (17) uit Meliskerke leest alles, „als het maar geen misdaadboek is.” Wat dat betreft heeft ze het getroffen. ”Vreemd land” is af en toe zelfs een beetje saai. Toch is het niet het eerste het beste boek: de schrijfster kreeg een belangrijke literatuurprijs voor de bundel met korte verhalen.

Sarita Joosse.

Boek: ”Vreemd land” van Jhumpa Lahiri, 351 bladzijden.

Samenvatting: „Het is een apart boek, met twee delen. De verschillende korte verhalen in het eerste deel gaan allemaal over mensen die vanuit India naar de Verenigde Staten zijn geëmigreerd. Ze wonen er al een jaar of tien, twintig. Hun kinderen waren nog klein toen ze migreerden of werden in de VS geboren. Het gaat bijvoorbeeld over een meisje dat Amerikaans wil worden, maar haar ouders zijn het daar niet mee eens. De schrijfster geeft heel veel details. Over de kleren die ze dragen en over hoe het huis eruitziet. Soms is dat een beetje overdreven.”

Mooi: „De verhalen zijn steeds uit verschillende perspectieven geschreven. Je leest eerst een stukje over de dochter en dan een stukje over de vader, die dezelfde dingen meemaakt. Van beide personen krijg je dan opeens een ander beeld. De vader blijkt dan bijvoorbeeld niet zo onaardig te zijn als je dacht.”

Minder mooi: „Het tweede deel is saai. Het is geschreven vanuit de ik-persoon. Dat vind ik sowieso moeilijk. Er zijn ook geen gesprekken, de verhaalpersonen kijken alleen maar terug op het verleden. Er gebeurt weinig, waardoor ik het verhaal niet goed kon volgen. Ik kon me niet zo in de hoofdpersoon inleven.”

Boekenwurm: „Ik lees best veel. Soms een boek per week, soms meerdere. Dat ligt eraan hoe veel tijd ik heb. Vroeger las ik meer boeken, maar nu lees ik ook graag tijdschriften en de krant.”

Laatst gelezen: „Waar ging het ook weer over? O ja, over mensen die een kind hadden geadopteerd. Verschillende families komen hun adoptiekind ophalen. De titel ben ik vergeten.”

Tips: „Het boek ”Blauw water” van Simone van der Vlugt. Als je daar mee gaat zitten, ga je niet slapen voor je het uit hebt. Na elk hoofdstuk wil je weer verder. Het gaat over een ontsnapte tbs’er die opeens bij een vrouw in de tuin staat. Ze wordt een week gegijzeld. Er gebeuren geen gekke dingen, maar het is wel spannend.”