Mariska Dijkstra-Wolters en Gijsbert Wolvers - 10 jul 2009 11:15 - Gewijzigd: 10 jul 2009 11:15

Loslaten in vertrouwen

Margrieta Uitslag (47) uit Wezep moest even slikken op de trouwdag van haar oudste dochter, Gerdien. „Nu zijn we nooit meer compleet”, ging door haar heen. Haar man Hilbert (47) ervoer dat niet zo. „Het is de natuurlijke weg dat kinderen op een gegeven moment het huis verlaten. Het zou niet gezond zijn als ze hun hele leven bij ons zouden wonen.”

Margrieta en Hilbert Uitslag.

Het is een gezellige drukte in de monumentale boerderij van de familie Uitslag. Kleindochter Rachel van anderhalf drentelt rond. „M’n vaste oppasdag”, zegt Margrieta Uitslag. De jongsten van de acht kinderen zitten op school. Enkele anderen vallen af en toe binnen.

Dochter Jenneke (22) installeert zich met laptop aan de keukentafel. Nu ze haar opleiding Sports & Leisure aan de Fontys Hogeschool in Sittard heeft afgerond, is ze op zoek naar een baan. Totdat ze die heeft gevonden, woont ze weer thuis. „Gezellig hoor,” lacht vader Hilbert. „Het is gek, maar nu ze vier jaar op kamers heeft gezeten, geniet ik er weer extra van haar hier aan tafel te zien zitten.”

Margrieta: „Het is ook wel wennen dat ze er weer is.” Jenneke veert op. „Ja?” „Ja, het is gewoon logisch dat iemand die op kamers heeft gewoond zich weer aan het patroon van thuis moet aanpassen.” Jenneke vraagt meteen om voorbeelden. Haar moeder legt uit: „Wij eten hier thuis standaard om halfzes. Dan ben jij er niet altijd. Of je blijft boven werken. Ook vraag je nu vaker dan vroeger of je wat anders mag pakken als wij iets eten dat jou niet zint. Of je bijvoorbeeld zelf wat aardappeltjes mag opbakken. Dat is wel verklaarbaar, maar voor mij niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan. De andere kinderen mogen dat ook niet.”

Lees het hele artikel op refdag.nl.