”Ego flos”
Laat ik u meteen uit de mogelijke droom van de titel boven dit stukje helpen. Het eerste woordje Latijn (want dat is het) kent u ongetwijfeld: ”Ik”. Het tweede betekent: ”bloem”. Dus: ”Ik ben een bloem”.
Wanneer bloeit een mens eigenlijk? Ik moest een verhaal houden voor een groep eindexamenkandidaten havo-vwo van een gerenommeerde reformatorische onderwijsinstelling. Het ging over hoe ze de toekomst in studie of werkkring in de grote en onbeschermde wereld tegemoet gingen. In de discussie kwam de rol van de vrouw ter sprake. Ietwat naïef wellicht en er een beetje op rekenend dat ze het redelijk met me eens zouden zijn, sprak ik eerlijk als mijn overtuiging uit dat ik de hoofdrol voor de vrouw zag weggelegd in het gezin. Edoch, ik werd bijkans weggehoond. Zóóó ouderwets, zeg! Ik ben me die morgen het befaamde hoedje geschrokken, bijna twintig jaar geleden.
Nee, ik heb niet het gevoel dat het er sindsdien beter op is geworden. De werkende vrouw, de kinderoppas, het is min of meer gemeengoed onder ons geworden. Je moet toch met je talenten woekeren? Natuurlijk, met de mond belijden we grif de waarheden van de Bijbel, maar –tja– dat is toch eigenlijk een boek uit een oude en totaal andere wereld. ’s Zondags herkauwen hele volksstammen de oude waarheid, ook op dit punt, maar de volgende morgen worden alle blaadjes omgekeerd. Je leeft nu eenmaal in deze tijd. Hupsakee, daar ”spagáteren” we weer heen. En gelúkkig dat we ervan worden….
Uit welke bronnen laten we ons voeden? Ik las van een Amerikaanse publiciste, Linda Hirshman, dat ze het gezin met zijn steeds maar zich herhalende, sociaal onzichtbare, fysieke taken een noodzakelijk onderdeel van het leven vindt maar dat het minder gelegenheid biedt voor volledige menselijke bloei dan publieke sferen als de markt of het politieke leven. Ze vindt het onrechtvaardig als vrouwen dit zichzelf opleggen. Ik ben woorden van gelijke strekking meerdere malen tegengekomen in reformatorische bladen.
Zulke gedachten vind ik heel treurig. Het argument van de Amerikaanse is gebaseerd op een opvatting over ”menselijke bloei” die niet empirisch, op basis van de ervaring, bewezen kan worden. Bovengenoemde inzichten zijn volstrekt seculier te noemen.
Noem Hirshman in dit opzicht een grossier, in refoland hebben zich intussen de (on)nodige detaillisten gevestigd. Wat dáár klemt is de vraag hoe wij dit seculiere denken kunnen rijmen met het gedachtegoed van de Schrift. Wordt menselijke bloei bepaald door je economische bijdrage, je maatschappelijke betekenis, je publieke aura, het inkomen dat je genereert, de standaard van leven waarbij je wél vaart? Ben je soms langzaam maar zeker een boom aan het worden die de bloei van anderen verhindert, hun welzijn in de waagschaal stelt – je kinderen bijvoorbeeld? En last but not least: verteer je niet jezelf? De fleur kan er zo vanaf gaan. De onrust en de onbalans nekken je. Je bent geen ”flos” meer…
Hetzelfde kan voor mannen gelden! Wellicht voor ons allemaal heel nuttig om nog eens te lezen van die flora uit Mattheüs 7:28. De Heere wil bloeiers in Zijn tuin. Al was u een laatbloeier. Dan nog.
Reacties (8)
| margroet journalist | woensdag 1 juli 2009 - 19:50 |  |
| aantal posts:2881 | ik vind ook dat de vrouw best een taak in een gezin heeft, maar ook best mag studeren! | |
| B3VA is the best.. | ||
| Rody stagiair | donderdag 2 juli 2009 - 09:00 | |
| aantal posts:71 | Als fulltime gezinsmanager durf ik te stellen dat je ook binnen je taak in je gezin kunt 'bloeien'. Helaas onderkennen velen niet het belang van de 'duizend-en-een' dingen die een moeder voor haar kinderen en een vrouw voor haar man kan, mag en moet doen. Kleine dingen, soms haast niet te benoemen, die van onschatbare waarde zijn voor een kind op weg naar de volwassenheid. Ik zou persoonlijk niet weten hoe ik dit moet combineren met een (partime) baan. Daarnaast gebiedt mij de eerlijkheid te zeggen dat ik heimelijk wel vaak bewondering heb voor al die 'collega-moeders' die dit blijkbaar wel kunnen. Ben ik zo onhandig dat ik een dag van kwart over zes 's morgens tot minimaal 's avonds half negen nodig heb om voor mijn gezin te zorgen....? Gelukkig kan ik ook elke week mijn moeder gaan helpen die hulpbehoevend is en de woensdagmiddag is voor de kids, maar daar ligt wel zo ongeveer de grens. Hoe doen andere moeders dat? Mij bekruipt vaak het gevoel onvolwaardig te zijn, of wordt dit gevoel mij door anderen, de maatschappij, opgedrongen??? | |
| strandlover verslaggever | donderdag 2 juli 2009 - 21:34 | |
| aantal posts:1008 |
margroet
journalist schreef op woensdag 1 juli 2009 - 19:50 ik vind ook dat de vrouw best een taak in een gezin heeft, maar ook best mag studeren! INDERDAAD HELEMAAL MEE EENS | |
| -xxx- van my | ||
| toms redacteur | donderdag 9 juli 2009 - 10:33 | |
| aantal posts:460 | Ik vind dat de huisvrouw elke dag werkt Abnormaal. Maar, als je 1 tot 2 keer in de week werkt, dat kan geen kwaad in principe. Verder vind ik ook dat de kinderen er niet onder mogen leiden.
Toms | |
| Toms... de vakantie is om dus zal ik meer reacties plaatsen | ||
| gera bezorger | zaterdag 11 juli 2009 - 12:13 | |
| aantal posts:9 | Ik wil Rody graag een hart onder de riem steken ik weet wat het is voel je niet onvolwaardig of minder dan een moeder die werkt want jij bent heel goed bezig . Je gezin op de eerste plaats. Datgevoel word je inderdaad opgedrongen en is onterecht want een gezin runnen is hard werken en werken aan de toekomst maar dat merk je later pas Ik hoop dat je voldoende gesteund word door je omgeving vooral door je man! Veel sterkte en hou vol vraag om kracht van de Heere | |
| gera bezorger | zaterdag 11 juli 2009 - 12:14 | |
| aantal posts:9 | wie bepaald wanneer kinderen er onder lijden en hoe merk je dat? | |
| ikju correspondent | dinsdag 14 juli 2009 - 21:25 | |
| aantal posts:104 | Ik ben het zeker met Gera eens. Een gezin runnen, kost heel veel tijd. En liefde voor je man en kind(eren) is toch heel belangrijk en valt erg moeilijk te combineren met een (partime-) baan. Ik ben ook getrouwd ( nog maar een goed half jaar) en heb (dus) geen kinderen. Maar mocht er een kindje komen, ben ik wel van plan mijn baan op te zeggen. Ik denk niet dat ik een baan en de opvoeding van een kind kan combineren. Eerlijk gezegd vind ik het ook erg ondankbaar om je eigen kind op te laten voeden door oma's of op het kinderdagverblijf bijvoorbeeld. Rody, blijf dus zo door gaan en probeer het vol te houden. Schaam je niet voor een ander, maar doe waar je jezelf fijn bij voelt; er zijn voor je man en kinderen. Dit zullen ze nooit vergeten!! Tevens kun je je talenten heel goed benutten in het runnen van je gezin, dus wat willen we dan nog meer??? | |
| gera bezorger | woensdag 15 juli 2009 - 17:37 | |
| aantal posts:9 | De moeilijkheid is dat we ons ongemerkt laten beinvloeden door de mensen om ons heen die je laten voelen 'ben jij maar huisvrouw ?' Zelfs de regering noemt huisvrouwen ongebruikt arbeidspotentieel omdat ze onbetaald [onbetaalbaar] werk doen.! Het is nodig om daar goed over na te denken en de goede houding daarin aan te nemen. Dus moeders zoek naar het goede evenwicht voor jezelf en gezin. De RMU organiseert 19 november een vrouwendag in Gouda over oa assertiviteit [durf jezelf te zijn] heel interessant en leuk lijkt me. Meer informatie op www.rmu.org/25jaar | |