wow, geweldig artikel!

door deze serie ben ik echt serieus gana nadenken over popmuziek, die ikzelf hele dagen door luisterde! nu ben ik er echt achtergekomen dat het allemaal grote troep is!

bedankt.!

„Er lijkt een groot grijs gebied te zijn van onschuldige popmuziek die niet zo veel kwaad kan. Maar je moet je afvragen: wie wordt ermee gediend? God of de satan? Als Marco Borsato in een stadion een concert geeft, wie zou daar dan blij mee zijn: de Heere of de duivel? Als je het zo benadert, verdwijnt het onschuldige karakter van deze muziek.”

Zou er nog zoiets als neutraliteit bestaan? Waarom die krampachtige reflex als het over popmuziek gaat: "het is óf van God óf van de duivel"? Wordt dezelfde vraag ook gesteld als mensen naar een uitvoering van klassieke muziek gaan? Of naar een toneeluitvoering? Waarom wordt de 'verpakking' bij voorbaat afgeschreven terwijl je nog niets weet van de inhoud?

byzonder