Ds. A. Beens, Barneveld - 17 jun 2009 09:54 - Gewijzigd: 17 jun 2009 09:54

Van eeuwigheid tot amen

Het jaar is nog niet voor de helft om, maar we hebben met mekaar al een onvoorstelbare hoeveelheid congressen, symposia en herdenkingsbijeenkomsten achter de rug. En het volgende grote herdenken staat reeds in de steigers: 2017, de Hervorming. Een notoire zwartkijker noemde symposia eens „dingen waar veel mensen ingaan en waar heel weinig uitkomt.”

Soms hebben pessimisten gelijk. We zijn, geloof ik, zoetjesaan allemaal wat moe. Zelfs van Calvijn ietwat en heel erg van Darwin. We zijn gekneveld, bedekkerd, bestookt met evolutionisme, theïstisch benaderd, atheïstisch bestormd, met scheppingsverklaringen in twee versies geconfronteerd en wie weet of we niet nog weer een volgende hoek omslaan. Ik kijk nog even met een schuin oog naar die zwartkijker van daarnet. In ieder geval geloof ik dat we ons op z’n minst erg verward kunnen voelen.

Bijna anderhalve generatie catechisanten heb ik de catechismus proberen bij te brengen. En bij een van de zondagen ben ik zelf in het gesprek met de jongeren altijd heel erg blij geweest. Dat was bij de negende. Dat is de zondag met de gouden greep. Met de hoofdzin die ik niet moe geworden ben uit te leggen, soms als het ware te preken. „Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper van de hemel en de aarde!” Wat belijd je daarmee? vraagt de Heidelberger. „Dat de eeuwige Vader van onze Heere Jezus Christus, om Zijns Zoons Christus wil, mijn God en mijn Vader is.” En de schepping dan en de voorzienigheid? Ondergebracht in een tussenzin! Kostelijke leesregel bij alles wat er over de schepping en de zorg van God te zeggen valt. En dat is ongelooflijk veel. Maar hier klopt het hart van het geloof, van ieder die de Naam belijdt: zo’n God, zo machtig, zo wijs, zo hoog en zo vol liefde en zorg, die alles in Zijn hand houdt, Die is mijn God en mijn Vader! Om Christus’ wil. Wij kunnen het groot geheimenis van de schepping niet anders belijden en verstaan dan door Christus. Dan gaat het geheim open van het kindschap Gods.

Uit wat ik over Darwin gelezen heb, is mij bijgebleven dat ik hem dit tere, kinderlijke geloof graag gegund zou hebben. Wat een ongelukkig mens: schuw, angstig, alle zenuwen gespannen. De Bijbel ontgroeid, zeer geleerd maar o zo troosteloos. Geen God, geen hoop. Mij trof het geweldige contrast met dit alles in het interview met prof. Roos, dat stond in het laatste nummer van Terdege. Lees dat! Ook jullie, jongelui! Ik ben zo diep dankbaar voor dit geluid. Dit is zondag 9 in de praktijk. Dit geloof stamt uit de eeuwigheid van God, het is ons bereid, zelfs van vóór de grondlegging van de wereld, en het heeft uitzicht op de grote toekomst van Christus. Van eeuwigheid tot amen! Zoals het zingt in een oude negerhymne, die ik onvertaald laat:

I cannot tell how all the lands shall worship,

When, at His bidding, every storm is stilled,

Or who can say how great the jubilation

When all the hearts of men with love are filled.

But this I know, the skies will thrill with rapture,

And myriad, myriad human voices sing,

And earth to Heaven, and Heaven to earth, will answer:

„At last the Savior, Savior of the World is King!”

Ds. A. Beens, Barneveld