Gerco Verdouw - 12 jun 2009 14:29 - Gewijzigd: 13 jun 2009 08:29

Wedstrijd met een driewieler

DELFT – Duw een speelgoedautootje naar achteren, laat het los en het gaat er als een speer vandoor. Tien jaar geleden speelden de eerstejaarsstudenten van de Technische Universiteit in Delft ermee, dinsdag deden ze het nog eens over. In het groot.

„Pang!” De harde knal overstemt de muziek uit de speakers op het terrein naast de faculteit werktuigbouwkunde van de TU in Delft. Een paar jongens staan beteuterd te kijken naar de kapotgesprongen fietsband van hun driewieler.

De studenten vormen een van de 45 teams die dinsdag meededen aan de jaarlijkse ontwerpwedstrijd. De opdracht is een eenpersoonsvoertuig te bouwen dat net zo werkt als een speelgoedautootje: stukje terug, loslaten en racen maar. De wagen moet precies 1 meter achteruit worden geduwd, waardoor het karretje zichzelf als het ware oplaadt. Met de opgeslagen energie moet het voertuig zo ver mogelijk vooruit zien te komen.

Om ervoor te zorgen dat de wielen van het wagentje zo min mogelijk weerstand geven, pompen de studenten de fietsbanden keihard op. Een enkele keer té hard, zo blijkt uit de knal.

Roadhog
Malte Verleg (19) en Derek van Goethem (24) zijn samen met zes anderen al een halfjaar bezig met hun driewieler Roadhog (Engelse term voor wegpiraat.) Malte: „Vlak voor Kerst kregen wij de opdracht om zo’n voertuig te maken. Drie maanden hebben we aan de tekentafel gestaan om het voertuig te ontwikkelen.” Daarna moesten de acht jongens van het Roadhogteam hard aan het slag om het karretje in elkaar te zetten. Malte: „Gelukkig kon Derek aluminium lassen. Zodoende hebben we een heel licht frame kunnen maken. Hoe lichter het voertuig, hoe verder je komt.”

Dinsdag was de dag van de waarheid. Vanaf 9.00 uur ’s morgens tot 17.00 uur ’s middags moeten de 45 teams om de beurt aan de start verschijnen. Op die manier wordt ook getest hoe lang de voertuigen het kunnen volhouden. Om een uur of vier ligt het team van Malte en Derek op kop. Ze hebben zojuist een recordafstand afgelegd van 60,7 meter. Hoe krijgen ze dat voor elkaar?

Derek: „Door het terugduwen rekken we een heel lange, stijve veer 20 centimeter uit. Na het startschot wil die veer weer terug naar zijn oorspronkelijke lengte en brengt daarbij de energie via allerlei tandwielen over op de as van het voertuig. Twintig meter lang wordt onze driewieler daardoor voortbewogen. Daarna laten we hem gewoon uitrollen.”

Veel meer tijd om uitleg te geven hebben de beide studenten niet, want ze moeten weer aan de start verschijnen. „Het belangrijkste en het moeilijkste is het terugduwen”, had Derek al gezegd, en dat blijkt maar al te waar te zijn. Het kost de TU-student zichtbaar veel moeite om de Roadhog 1 meter achteruit te duwen. Ook zijn buurman staat bijna horizontaal tegen zijn voertuig te duwen om het 1 meter achteruit te krijgen. Eindelijk rollen de achterwielen van de Roadhog over de krijtstreep op de stoep. Snel klimt Derek erop en daar gaat-t ie!

Zonnetje
Helaas, de afstand van 60 meter wordt niet meer gehaald deze middag. Malte denkt dat het zonnetje daar debet aan is. „Door de toenemende warmte gaat ons aluminium frame uitzetten. Daardoor komen de kettingen strakker te staan en is de weerstand bij de tandwielen groter.” Uiteindelijk eindigt de Roadhog als vierde. Malte is daar best tevreden over: „Als er 45 teams meedoen, vind ik een vierde plek helemaal niet verkeerd.”