Corine Bruggink - 29 mei 2009 22:34 - Gewijzigd: 29 mei 2009 22:34

Stap voor stap vooruit

Onbekommerd puberen. Renske –een twintiger– heeft het nooit gedaan. Vrienden? Die had ze niet. Jarenlang had Renske haar handen vol aan diverse angstgedachten. Nu krabbelt ze op. „Het komt goed. Dat weet ik zeker. Elke stap is er één vooruit.”

„Ik was een brave puber”, valt Renske met de deur in huis. „Hoewel? Ik was niet eens een echte puber. Mijn leven stond volledig in het teken van school. Leren, leren, leren. Terwijl mijn klasgenoten zich vermaakten met elkaar, leefde ik geïsoleerd. Ik was stil. Altijd op de achtergrond. Ik vond het eng om mezelf te geven. Met name voor jongens sloot ik me af. Een vriendje zat er dus al helemaal niet in”, glimlacht ze.

Tijdens haar studie aan Wageningen Universiteit loopt Renske vast. Behalve met haar angst voor sociale contacten krijgt ze door spanning met lichamelijke klachten te maken. „Dat maakte me bang, vuurbang. Ik bedacht de ergste scenario’s. Hoe zou ik door kunnen gaan met leren en werken als dat lichamelijk problemen zou geven?”

Renske wordt bevangen door angst. „Ik zag overal gevaren voor mijn gezondheid. Stofjes en geuren waren per definitie schadelijk. De zon stond voor mij gelijk aan kanker, schoonmaakmiddelen durfde ik niet aan te raken en van muziek zou ik absoluut gehoorbeschadiging oplopen. Ik kreeg zelfs angst dat mijn gebit snel zou slijten. Nergens was ik veilig.”

Vrienden
Ten einde raad klopt Renske aan bij haar huisarts. Uiteindelijk komt ze bij kliniek Overwaal terecht, een centrum voor angststoornissen, vlak bij Nijmegen. De therapie liegt er niet om. Renske moet haar slaapkamer reinigen met allerlei soorten schoonmaakmiddelen, lege batterijen door haar bed rollen en vervolgens in hetzelfde bed slapen, en met blote armen tien minuten op een bankje in de zon zitten.

„De beerput ging daar open”, bekent Renske. „Ik moest daadwerkelijk met mijn angsten aan de slag en nam deel aan groepstherapie. Ontzettend eng. Maar het werkte wel. Ik realiseerde me ineens dat ik beter wilde worden. En dat ik daar zelf de hand in had. Ik moest zelf stappen vooruit zetten.”

De therapie verandert Renske. Ze krijgt vrienden en durft geleidelijk aan haar gevoelens met anderen te delen. „Ik voelde warmte en gezelligheid en ervaarde de waarde van mensen om me heen. Dat was nieuw voor me. Als ik mijn jeugd over mocht doen, zou ik liever voor krappe voldoendes gaan mét sociale contacten, dan me suf werken voor uitmuntende cijfers terwijl ik diep ongelukkig zou zijn.”

Bidden
Begin april neemt Renske afscheid van de kliniek. Op datzelfde moment ontdekt ze via internet een vacature bij ADF, de Angst, Dwang en Fobiestichting. „Toevallig? Nee, dat geloof ik niet. Het moest zo zijn”, weet Renske zeker. „Ruim vijf jaar geleden dacht ik dat ik nooit meer zou kunnen werken. Ik was volledig in paniek. In die strijd ben ik gaan bidden tot God. Ik weet nog maar weinig van het christelijk geloof. Maar het houdt me bezig, ik wil er meer over weten.”

Nadenkend: „Ik zal nooit vergeten wat een Amerikaanse spreker op een christelijke conferentie vertelde. Een man kreeg op maandag te horen dat zijn baas hem vrijdag wilde spreken. De werknemer maakte zich in de tussenliggende dagen ernstig zorgen. Hij voelde zich depressief door zijn angst om ontslagen te worden. Die vrijdag deelde zijn baas hem mee dat hij promotie kreeg.”

Renske knikt instemmend. „Niemand weet wat het leven brengt. Ik durf weer vooruit te kijken en te genieten. Ik hoef niet meer te vechten. Stap voor stap ga ik vooruit. Het komt goed. Daar vertrouw ik op.”

De naam van Renske is om persoonlijke redenen gefingeerd.

Dit is het vierde en laatste deel in een serie over fobieën.

Angst, dwang en fobie
„Mijn probleem had geen naam en was niet te behandelen, Iedereen zei dat ik ermee moest leren leven. Toen las ik iets over ”sociale fobie”. Dát was mijn probleem! Ik belde de ADF-stichting, werd lid, kwam bij de juiste behandelaar terecht en kreeg medicijnen. Toen durfde ik lotgenoten te ontmoeten. Nu begeleid ik zelf een groep.”

Bron: ADF-stichting.

www.adfstichting.nl.