Geplaatst: 1 mei 2009 20:16 - Gewijzigd: 1 mei 2009 20:16

COLUMN  RICHARD: Wit

Ik woon net onder de evenaar, dus het is ontzettend zonnig hier. „Leuk”, zul je zeggen, „dan kun je lekker gaan zonnen en bruin worden.” Niet echt; als ik te lang in de zon lig, krijg ik geen mooie bruine huid, maar word ik zo rood als een tomaat. Na een dag in een waterpark kom ik helemaal roodverbrand terug, en heb ik er nog dagen last van. De zon is hier niet je grootste vriend.

Als de zon in Nederland schijnt gaat iedereen naar buiten. Hier gaat iedereen op zoek naar schaduw. Bruin worden is niet in. Er is hier zelfs ”whitening cream”, een crème die ervoor zorgt dat je blanker wordt.

Ikzelf zit zo weinig in de zon dat sommige mensen vragen of ik wel echt in Indonesië woon. Ik ben dus nogal blank, met als gevolg dat ik overal aangestaard word. Ook word ik vaak „bule” genoemd: albino. Toen ik net op de internationale school waar ik nu op zit kwam, werd ik soms wel eens gepest en uitgesloten omdat ik blank ben...

Probleem: maandag ga ik naar de ”Thousand Islands” (eigenlijk zijn het maar rond de honderd eilandjes). Voor schoolkamp gaat mijn klas naar een eilandje met wat huisjes, en daar gaan we van alles doen; op een onbewoond eiland slapen, andere eilanden bezoeken, snorkelen. Allemaal in de stralende zon. Ik kan me van top tot teen bedekken, maar dan is het te warm. Zonnebrand helpt niet lang genoeg, en er zijn altijd wel plaatsen die je vergeet. Dat wordt zweten geblazen!

Gelukkig kan ik in zee springen met een zwemshirt, of anders ga ik onder een palmboom zitten. Voor de meiden in mijn klas is het veel erger; zij verbranden niet, maar ze worden bruin. En daar zijn ze helemaal niet blij mee.

Richard woont in Jakarta. Van maart tot en met mei schrijft hij om de week in een column over zijn ervaringen in die stad.