Jacomijn Hoekman - 28 apr 2009 11:11 - Gewijzigd: 28 apr 2009 11:11

Samen een typemachine slopen

Kletsen, kletsen en nog eens kletsen. Of dat nou een uur lang aan de telefoon is of de hele nacht door tijdens een kampeervakantie. Anita Haitsma (14) uit Rijssen en haar even oude vriendin Dorieke Kooistra moeten elkaar inmiddels zoveel hebben verteld dat er niets meer te zeggen valt. Niets is minder waar. „Ik ga haar zo nog even opbellen.”

Wie: „Ik ben al vanaf groep 1 bevriend met Dorieke Kooistra. Al tien jaar dus. We zaten met drie meiden in de klas van achttien leerlingen. We werden al snel met z’n drieën vriendinnen. Later veranderde onze klas. Toen bleven Dorieke en ik bevriend. Het ging eigenlijk vanzelf. We zaten elke dag anderhalf uur lang bij elkaar in de bus. We gingen namelijk naar een streekschool. Ik woonde toen nog in Drachten, zij in Damwoude.”

Positief: „Ik kan heel goed met Dorieke praten. Samen kunnen we alles bespreken. Zij weet zelfs meer dan mijn ouders. We hebben dezelfde soort humor. Op de lagere school gingen we vaak samen kamperen bij mijn opa en oma. Zij hadden een boerderij, waar we een tent mochten opzetten. Dat was heel erg lachen. Mijn moeder vond altijd dat Dorieke net een stukje van ons gezin was.”

Dorieke en Anita tijdens een kampeervakantie.

Negatief: „Dat weet ik niet zo goed. We hebben nooit ruzie gehad.” Lachend: „Mijn ouders vinden het negatief dat wij de hele nacht doorkletsen als we samen zijn.”

Wat doen jullie samen? „Nu niet zoveel meer. Vorige jaar zomer ben ik verhuisd. Ik ga nu naar de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap, zij naar de Scholengemeenschap Pieter Zandt. Vroeger kwam zij vaak bij ons spelen of gingen we samen huiswerk maken. We hebben een keer een typemachine gesloopt voor handenarbeid. Nu zien we elkaar maar weinig meer. We bellen en mailen vooral, omdat de afstand zo groot is.”

Leukste herinnering: „Het kamperen. Dan lagen we ’s avonds met een anderhalve literfles cola en een zak chips in een tentje. Zo bleven we de hele nacht op. Als het ’s nachts onweerde vroegen we elkaar: „Zullen we naar binnen gaan?” Dan deden we snel de rits open en renden keihard naar binnen. We waren allebei superbang voor onweer.”

Wat zou je nog graag samen willen doen? „Ik hoop dat ik nog heel vaak bij haar ga komen en zij bij mij. En dat we contact blijven houden en dat onze vriendschap blijft zoals die nu is. Op zich ben ik er niet bang voor dat we minder goede vriendinnen gaan worden. Onze band met elkaar kan wel een stootje verdragen. Ik ben al een jaar geleden verhuisd en er is nog niets veranderd tussen ons.”

Wie is een bijzondere persoon in jouw leven? Laat het weten aan achterkrant@refdag.nl.