Gertrude Brouwer - 24 apr 2009 08:05 - Gewijzigd: 25 apr 2009 08:05

Afdroogborstel voor luilakken

LEIDEN – Het lijkt op een afwasborstel, maar het is het niet. Je kunt ermee afdrogen, maar het is in de verste verte geen theedoek. Wout Andeweg (15) en Luba Gushlakaeva (15) bedachten iets handigs voor luie mensen: de afdroogborstel.

Het voorwerp heeft een plek in de Willie Worteltentoonstelling in Museum Boerhaave in Leiden, waar nog meer maffe ontwerpen van scholieren te zien zijn: een meeuwenverjager, een koekenpan waarvan het deksel ook een pan is en een puntenslijper voor een driekantig bouwvakkerspotlood. Uit 102 inzendingen werden 12 uitvindingen geselecteerd voor de tentoonstelling. Vanaf vandaag mag iedereen komen kijken.

Wout en Luba hoefden niet lang na te denken voordat ze op het idee kwamen een afdroogborstel te ontwerpen. „Ik heb zo’n gruwelijke hekel aan de vaat”, verzucht Luba. „Het idee van de afdroogborstel kwam gewoon vanzelf.”

De afdroogborstel ziet eruit alsof hij zo uit de winkel komt. Een mooi gevormd plastic handvat, een zuignapje aan de onderkant zodat je de borstel op het aanrecht kunt zetten. In plaats van borstelharen zit er aan de bovenkant een rond stuk absorberend schuimrubber. Het voorwerp is vooral handig bij het afdrogen van glazen. Je duwt de borstel in het glas en in een handomdraai is het droog. Wout: „Vaak maak je dan van je theedoek een prop, maar dit gaat veel sneller.” Bij testen bleek dat de afdroogborstel na twintig glazen vol zat met water. Luba: „Dan knijp je hem uit en kun je weer verder.”

3D-printer
Een ontwerpbureau hielp de uitvinders. De medewerkers zetten de tekeningen van Wout en Luba in de computer en printten ze met een driedimensionale printer. Luba: „Het was leuk om contact te hebben met dat bedrijf, de mensen die er werkten maakten altijd wel even een praatje met ons. Soms waren we er veel langer dan we gepland hadden. Doordat ze de borstel op 3D voor ons printten, konden wij ons beter voorstellen hoe hij eruit ging zien.”

De afdroogborstel is een serieus ontwerp, vinden de leerlingen van het Leidse Marecollege. „In de horeca kan hij heel handig zijn. Daar gebruiken ze nu staande afwasborstels. Als je deze droogborstels ernaast zet, hoef je niet te wachten tot de glazen droog zijn.”

Een ander bijzonder ontwerp op de Willie Worteltentoonstelling is de maquette van een kruispunt met een weerstoplicht. Voor de verkeerslichten staan auto’s, vrachtauto’s en fietsers ongeduldig te wachten tot ze weg mogen spurten. Op het eerste oog lijkt er niets bijzonders aan de hand te zijn met het kruispunt, tot Sjoerd Vos en Sezer Gül er hun verhaal bij vertellen.

Sjoerd komt uit Voorhout en fietst 8,5 kilometer naar het Da Vinci College in Leiden. In de herfst, bij een stevige regenbui, komt het nog wel eens voor dat Sjoerd geen droge draad meer aan zijn lijf heeft. „Dan is het heel vervelend om vijf minuten voor een stoplicht te moeten wachten tot alle auto’s weg zijn.”

Fietsje
Wie goed kijkt naar de maquette ziet dat er naast het verkeerslicht voor de fietsers een soort sensor is aangebracht op de grond. „Dat is de regen­sensor. Als hij water vangt, weet hij dat het stoplicht eerder op groen moet wanneer er fietsers aankomen.” Sjoerd beweegt zijn vinger over de sensor en stuurt het fietsje in de richting van de stopstreep. Vlak voor de streep zit een soort schakelaar waar het fietsje overheen rijdt en het verkeerslicht springt op groen. Automobilisten en vracht­wagenchauffeurs hebben het nakijken.

Zou het mogelijk zijn om deze uitvinding in het echt toe te passen? Sezer en Sjoerd denken van wel. Sezer: „Het gaat er niet om dat fietsers dan altijd voorrang hebben, want dat zou niet eerlijk zijn. Ze mogen bij regen wel eerder dan de anderen, maar het kan best zo zijn dat ze nog wel een klein poosje moeten wachten.”

Toch zitten er nog wel een paar haken en ogen aan het ontwerp, vindt het ontwerpersduo. Tijdens het bouwen aan de maquette kwamen ze soms op betere ideeën. „Een sensor op de grond kun je makkelijk foppen”, lacht Sjoerd. „Dan gooi je er een emmer water over en springt het licht voor de fietsers eerder op groen.” Bij een volgende keer zouden Sezer en Sjoerd kiezen voor een sensor op het verkeerslicht.

Ook de schakelaar waar de fiets overheen rijdt zit niet op zo’n handig plekje, vindt Sezer. „Hij moet eigenlijk een paar meter voor het kruispunt worden aangebracht, zodat het stoplicht je eerder ziet aankomen.”

Sjoerd, Sezer, Wout en Luba zijn blij met de selectie voor de tentoonstelling. Wie de winnaar is, weten de uitvinders op woensdagmiddag nog niet. Vrijdagavond is dat bekend gemaakt. Het zou natuurlijk nog mooier zijn wanneer de uitvindingen werkelijkheid werden. Dan is Luba snel klaar met de vaat en rijdt Sjoerd fluitend door bij een regenbui.

www.williewortelwedstrijd.nl