Een vlet voor de padvinders, skelters voor Roemenië en een kinderbankje voor thuis. Wat er uit de handen van de vmbo-leerlingen op het Wartburg College komt, is direct bruikbaar. Deze week begonnen de vierdejaars aan hun praktijkexamen. „Die leraar speelde echt vals.”

Gerrit Noorlander zit achter een dampende pot water. „Hij is niet aan het eieren koken of zo”, weet docent P. Schep. Gerrit neemt op de afdeling voertuigtechniek van de Rotterdamse Wartburglocatie De Swaef een koelelement uit een automotor onder handen. „De thermostaat is ongeveer goed”, wijst hij. „Hier hoeft niks aan gerepareerd te worden.”

De afdeling ziet eruit als een autogarage. Auto’s met de motorkap omhoog en zelfs een vrachtwagentje staan op reparatie te wachten. Alleen de gebruikelijke radioherrie ontbreekt. „Toen ik bij Scania werkte, heb ik voorgesteld de radio een paar dagen uit te laten”, zegt directielid C. J. Hoekman. „Het bleek dat mensen er veel rustiger van werden.”

Helemaal rustig voelt Gerrit zich niet, maar daarvoor is het dan ook een examen. „Best wel spannend.”

Zijn koelelement functioneert zoals het moet, maar tal van andere dingen niet. De docenten hebben de boel bewust verprutst. „Wij bouwen een lekkage of een andere fout in en de leerlingen moeten die ontdekken”, zegt Schep.

De voertuigtechnici uit de kader­beroepsgerichte leerweg moeten aan de hand van klachten kostenbegrotingen en reparatieadviezen opstellen. „Volgende week komen de jongens van ‘basis’. Die krijgen gerichte opdrachten. Bij ‘kader’ kijken we naar denkvermogen, spreekvaardigheid en zelfreflectie. Bij basis zitten de echte doemannetjes.” Vaak hebben die gouden handjes.

Lastige klant
Hogerop in het gebouw heerst een heel andere sfeer dan tussen de werkbanken beneden. Bij zorg en welzijn staan de bedden gespreid, bij handel en verkoop prijkt een bruidsjurk in de etalage.

Docent P. de Vos loopt stilletjes langs examenkandidaten die op de computer een personeelsplanning maken. „Leuk dat ze met een verschillende aanpak bij hetzelfde resultaat uitkomen. De een plant de personeelsleden stuk voor stuk voor de hele week in, de ander werkt per dag.”

Monica is al ingepland: ze staat vandaag achter de kassa. Aan de andere kant van de toonbank probeert leraar/klant J. van Leeuwen het haar lastig te maken. „Hij speelde echt vals”, zegt de caissière onverbloemd als de klant eindelijk weg is. „En hij had bijna de bon van het statiegeld meegenomen; ’k had het niet in de gaten.”

De telefoon op de toonbank rinkelt. Een klant (dezelfde, maar hij loopt nu met een mobieltje op de gang) informeert naar het huismerk bami. Monica noteert de bestelling vriendelijk. De grote zucht volgt pas als ze de hoorn heeft neergelegd en Van Leeuwen lachend binnenkomt.

Voor de basisberoepsgerichte leerweg is het een pittig examen, zegt docent De Vos. Artikelen afrekenen, de kosten van een plastic zak eraan toevoegen, uitleggen waarom er niet met een groot biljet betaald kan worden, de kasstaat opmaken, een minitoets met maar liefst vijftien rekenopgaven, het beoordelen van sollicitatiebrieven en tot slot het maken van een presentatie met zelf meegebrachte spullen. „Leerlingen die het met de theoretische dingen moeilijk hebben, scoren bij zo’n presentatie soms opeens goed. De opdracht is: maak voor Albert Heijn een presentatie van gezonde voeding. Gisteren kwam er een leerling met heuse reclamebordjes en prijskaartjes van Albert Heijn naar school.”

Voor een uitgebreider verhaal: klik hier.