Geplaatst:17 apr 2009 10:10 - Gewijzigd: 17 apr 2009 10:10

COLUMN RICHARD: Arm en rijk

In Jakarta zijn scholen niet gesubsidieerd. Daardoor kunnen veel arme Indonesiërs hun kinderen niet naar school sturen. Voor gewone scholen betaal je 200 euro per jaar, maar dat is goedkoop vergeleken met de grote internationale scholen, zoals de Jakarta International School (JIS) en de British International School (BIS), die minstens 18.000 euro per kind kosten.

Ik ga niet naar zo’n grote internationale school, maar naar een kleine school met maar 300 kinderen. De school gaat tot de vierde klas. Ik zit met zeventien kinderen in de derde klas. Er is dus een redelijke kans dat het volgende jaar mijn laatste op de North Jakarta International School (NJIS) wordt.

Ook al zit ik op een gewone school, in mijn klas zitten wel heel rijke kinderen. Hun familie is rijk genoeg om in Singapore een huis te hebben en vliegtickets te kopen om heen en weer te vliegen naar Indonesië wanneer ze maar willen. En sommige kinderen hebben bijvoorbeeld twee mobieltjes, een iPhone en een blackberry.

’s Ochtends worden ze gebracht in een supernieuwe BMW, en ’s middags worden ze opgehaald in een prachtige Mercedes. Veel van hen laten hun middageten bezorgen door hun ”nanny”.

De enige reden waarom deze kinderen naar de NJIS gaan, is omdat zij niet naar de JIS of de BIS mogen. Dat zijn scholen die liever buitenlanders accepteren; daar zijn die scholen voor.

Ikzelf vind dat allemaal ontzettende onzin. De internationale scholen zijn veel te groot. Daar komt nog eens bij dat ze onbetaalbaar zijn! Nee, geef mij maar een klein schooltje waar iedereen elkaar kent.

Richard woont in Jakarta. In de maanden maart en april schrijft hij om de week in een column over zijn ervaringen in de Indonesische hoofdstad.