Ds. A. Beens, Barneveld - 15 apr 2009 08:15 - Gewijzigd: 15 apr 2009 08:15

Pasen voorbij

Voorbijgegaan zijn ze alweer. Goede Vrijdag en Pasen van het jaar onzes Heeren 2009. Goede Pasen gehad? Vast wel gehoord, die vraag. Vroeg iemand u ooit of u een goede Goede Vrijdag had? Het is een tweelingfeest immers. Het ene kan niet zonder het andere.

Er was eens een collega die op een nogal opgetogen vraag of hij ook zo’n fijn Paasfeest had beleefd, antwoordde dat hij gewoon gepreekt had. Die respons werd met een zichtbaar teleurgesteld gebaar geïncasseerd. Gewoon gepreekt… Was dat nou Pasen?

Ik moet u bekennen dat ik het op deze Goede Vrijdag en de paasdagen óók gedaan heb: gewoon gepreekt. Jazeker, ook met de gemeenten die ik diende gezongen en gebeden, maar toch gewoon. Daar hoef je niets bijzonders voor te doen overigens. Het werd gegéven. En in het gewone ervoeren we met elkaar het wonder en ik kan u niet vertellen hoe bijzonder dat is. We zongen de oude paaspsalmen. Van de Steen die door de tempelbouwers veracht’lijk werd een plaats ontzegd, maar tot verbazing der beschouwers van God ten hoofd des hoeks werd gelegd. En: Die God is onze zaligheid, wie zou die hoogste Majesteit dan niet met eerbied prijzen? Het was écht Pasen.

Het was trouwens ook een écht Goede Vrijdag. Ik moest, toen ik terugreed uit het Land van Heusden en Altena onder de avondhemel vol bliksem, in stille vreugde almaar denken aan de dienst in die oude dorpskerk. Al de bliksem van de toorn van God afgeleid op Zijn eigen Zoon. En toch: volbracht! En toch: Pasen in ’t zicht. Ook vrijdagavond deed de natuur mee; ik dacht bij het flitsende hemellicht aan de morgen van het grote Pasen van toen. Ja, zo moet het zijn geweest. Sneller dan het licht daalde de engel neer, wentelde de steen van het graf en zat erop. Maar machtiger dan wát ook was het Woord: Hij is hier niet, Hij is opgestaan! Dát is het o zo bijzondere. Maar de levende God bergt Zijn boodschap in de nederigheid van het woord, door mensen gesproken. Pasen is en blijft een feest voor het oor en zo voor het hart!

Intussen zijn we allemaal weer aan de slag. Pasen is alweer voorbij. Dat kan zo voor u zijn als u in de verkondiging van het Evangelie nog nooit de Heere zag. U gaat tot de orde van de dag over, tot het ‘normale’ paasloze leven?

Er is een Pasen dat nooit voorbijgaat. Het ziet er misschien niet zo begeerlijk uit en er klinken diep ernstige tonen in mee. Het is een zuchtend Pasen, een diep, hartstochtelijk zuchten. Want Goede Vrijdag en Pasen roepen om Hemelvaart en Pinksteren en om de grote Toekomst. Het voorschot daarvan levert de Heilige Geest: „Opdat ik Hem kenne en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap van Zijn lijden, Zijn dood gelijkvormig wordende; of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden” (Filippensen 3:10 en 11).

Toch niet zo vreemd wat de hernhutters gewoon zijn: op de morgen van Pasen zingen op de graven van hen die ontslapen zijn, liederen van de hoop en van eeuwige heerlijkheid. Pasen voorbij? Nee. Maar wij dragen het geheim van het Leven in Christus méé vóóruit, Hem tegemoet.

Dat zal toch wat zijn: altijd met de Heere te wezen!

Ds. A. Beens, Barneveld