Verlamming door lyme
Marjelle belandt op haar 14e in de mallemolen van het medische circus. Ze krijgt aanvallen die lijken op epilepsie. In de zomer gaat de 14-jarige Marjelle met haar familie op vakantie naar Duitsland. Daar krijgt ze hartklachten. Ze heeft ontzettende pijnsteken en trekt grauw weg. Haar ouders nemen haar mee naar de huisarts, die hen doorstuurt naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis blijkt ze een hartafwijking te hebben. Niet dat ze geopereerd hoeft te worden. Daarvoor is het niet ernstig genoeg, zeggen de artsen. Dat dit wel eens door de ziekte van lyme kon komen, kwam nog niet in hen op.
Omdat Marjelles klachten niet afnemen, zoekt ze na verloop van tijd hulp bij een Duitse homeopaat van wie ze positieve berichten had gehoord. Hij adviseert haar rustig aan te doen en te stoppen met haar studie en stage. Ze krijgt medicijnen waardoor het stapje voor stapje beter met haar gaat. Marjelle: „Ik voelde me nog wel moe, maar er was mee te leven. En we hoopten dat het alleen maar beter zou worden.”
Marjelle wordt 17, 18, 19 en nog steeds heeft ze geen terugval. Tot ze 20 wordt. Dan beginnen de klachten opnieuw te komen. In de krant leest Marjelle een artikel van een meisje dat een chronisch vermoeidheidssyndroom heeft en veel baat heeft bij de behandeling van een gespecialiseerde arts. Omdat haar huidige huisarts het niet uitgesloten acht dat ze aan deze aandoening lijdt, gaat Marjelle er onverwijld heen. „Ik kreeg een bloedonderzoek en moest allerlei soorten medicijnen uitproberen. De klachten werden alleen maar erger. Ik kreeg verlammingsverschijnselen: ik zakte door mijn linkerbeen en kon op sommige momenten zelfs helemaal niet meer lopen. De arts die mij behandelde vroeg toen opeens: „Heb jij wel eens een tekenbeet gehad?” Ik antwoordde bevestigend. Zo werd ik getest op de ziekte van lyme.”
Marjelle is er al zo aan gewend geraakt dat geen enkele arts haar kan vertellen welke ziekte ze heeft, dat ze ook van deze test weinig verwacht. Als de telefoon gaat en de arts haar uitnodigt voor een gesprek, vermoedt ze nog niets. „Toen ik hoorde dat de test positief was, kreeg ik een geweldige klap. Aan de andere kant was ik ook opgelucht dat ik eindelijk wist wat ik had. Ik kon alleen niet worden behandeld met een zware antibioticakuur. Volgens de arts was ik daar niet sterk genoeg voor. Hij zei letterlijk: „Als je de bacterie weg wilt krijgen, moet jij zulke sterke antibiotica nemen dat jij eerder weg bent dan die bacterie.” Dat klinkt misschien grof, maar ik weet dat hij het goed bedoelde.”
Marjelle wordt behandeld met een alternatief voor antibiotica. Echter, dat slaat niet aan. Dus stuurt de arts haar door naar een specialist, die haar ook niet kan genezen. Dan leest ze over een arts in Duitsland die gespecialiseerd is in de ziekte van lyme. Hij schrijft haar een lange antibioticakuur voor, van een aantal maanden. Iets wat in Nederland onmogelijk is. Bij een lage dosering probeert Marjelle de antibiotica trouw in te nemen. En warempel, de klachten verminderen. Helaas is de vreugde van korte duur: Marjelle kan ook de lage dosering antibiotica niet aan. Ze krijgt diarree en kan geen voedsel binnenhouden. In de zomer van 2008 stopt ze daarom ook met deze behandeling.
Sindsdien is ze op zoek naar een nieuwe behandelmethode. Haar situatie verschilt van dag tot dag, van uur tot uur zelfs. „Soms kan ik niks doen op een dag. Bij de minste of geringste inspanning krijg ik soms al koorts. Ik zit op belijdeniscatechisatie, maar doe er na zo’n avond soms de hele week over om weer op adem te komen. ’s Avonds ga ik nooit meer weg. Vriendinnen heb ik niet meer. Het contact verminderde vanzelf. In het begin vroegen ze nog wel eens of ik naar hun verjaardag wilde komen. Ik zei dan: „Sorry, maar dat red ik niet.” Dan hoor je na verloop van tijd niets meer van ze.
Of mijn ziekte me niet opstandig maakt? Soms wel. Ik zie alle mensen in mijn omgeving trouwen of kinderen krijgen. Dat doet ontzettend veel pijn, want waarschijnlijk zal ik dat nooit kunnen doen. Niet als ik zo ziek blijf als ik nu ben. Aan de andere kant weet ik dat de Heere me deze ziekte oplegt. God heeft het recht me dit op te leggen. Hij is mijn Maker. Ik vind het wel moeilijk, maar het is niet oneerlijk wat God doet. Ik weet niet waarom Hij mij dit laat overkomen. Toch zie ik soms de zegen ervan in. Andere mensen zijn druk met hun werk. Zij hebben maar weinig tijd om over andere dingen na te denken. Niet dat ik altijd met God bezig ben, maar ik heb er wel de tijd voor. Ik denk wel eens: hoe zou ik geleefd hebben als ik gezond was geweest? In de periodes dat het goed met me ging, schonk ik ook weinig aandacht aan God. Nu heb ik Hem letterlijk bij elke stap nodig. Soms ben ik zelfs bang beter te worden. Dan kan ik het zelf allemaal weer zo goed.”
Reacties (12)
| nickie bezorger | zaterdag 4 april 2009 - 11:07 |  |
| aantal posts:14 | Heel veel sterkte toegewenst!! | |
| Aaltjuh journalist | zaterdag 4 april 2009 - 11:27 | |
| aantal posts:1774 | Dus: Teken allemaal die petitie, mensen!! | |
| Esthurr bezorger | zaterdag 4 april 2009 - 12:35 | |
| aantal posts:43 | ik vind het echt heel zielig voor je hoor, ik leef met je mee! | |
| willemijn stagiair | zaterdag 4 april 2009 - 14:03 | |
| aantal posts:85 | sterkte | |
| margroet journalist | zaterdag 4 april 2009 - 14:03 | |
| aantal posts:2881 | sterkte... t is n erg verhaal | |
| B3VA is the best.. | ||
| kippie2 bezorger | zaterdag 4 april 2009 - 14:16 | |
| aantal posts:45 |
| |
ik hoop dat je nog beter mag worden maar als dat niet kan dan heel veel sterkte| nachtjapon bezorger | zaterdag 4 april 2009 - 17:54 | |
| aantal posts:12 | het is erg we moeten iedere keer maar weer hulp zoeken bij de middelaar Jezus Christus. | |
| nachtjapon bezorger | zaterdag 4 april 2009 - 17:55 | |
| aantal posts:12 | we moeten de heere om hulp vragen kippie2
bezorger schreef op zaterdag 4 april 2009 - 14:16
| |
| marye bezorger | maandag 6 april 2009 - 09:21 | |
| aantal posts:46 | Wat ontzettend moedig van je dat je vertelt over je ziekte.Ik weet zelf wat het kan zijn om niet begrepen te worden door je omgeving. Zelf ben ik Chronisch Vermoeid (ME) Ik leer enorm veel van jouw laatste woorden. Het is eigenlijk een zin waarnaar ik lang opzoek ben geweest! Heel veel sterkte en zegen met alles wat je doet. Ik wens je alle goeds toe, maar bovenal God's onmisbare nabijheid in alles. De Heere is mijn kracht en mijn heil voor wie zou ik vrezen? Met Hem kun je alles aan! | |
| FYA bezorger | maandag 6 april 2009 - 17:35 | |
| aantal posts:2 | Heb zelf ook spierreuma overgehouden aan de ziekte van lyme en ik ben nu onder behandeling bij een vrouwtje in zoeterwoude die alternatieve geneesmiddelen heeft en ik moet zeggen dat ik langzaam stapjes vooruit ga! Groetjes marja | |
| huisvrouw bezorger | dinsdag 7 april 2009 - 16:28 | |
| aantal posts:1 | Ik heb ook de ziekte van lyme, het is bij mij ook pas later vastgesteld nadat ik al erg ziek was, geen arts of huisarts kon me zeggen wat ik had, totdat ik bij een homeopaat kwam, die kon me vertellen dat ik de ziekte van lyme had, net op tijd, met moeite aan antibiotica gekomen, dit omdat de artsen sceptisch tegenover het alternatief vaststellen van lyme staan en het regulier via bloedtesten niet is gelukt vast te stellen. Maar wat ik hierboven ook lees, dat de arts ervoor gewaarschuwd heeft als je antibiotica neemt en je bent al zo ziek, kan jij misschien zelfs eerder weg zijn dan die bacterie, nou ik heb t geweten! Ik denk wel dat het enerzijds mijn redding is geweest, maar anderzijds was het bijna m'n dood! M'n lichaam kon de werking wat de antibiotica had op de bacterie helemaal niet aan! Ik heb voor m'n leven moeten vechten! En kwam ook door deze reactie in het ziekenhuis terecht en daarvoor heeft de homeopaat mij niet gewaarschuwd en dat is eigenlijk wel heel erg noodzakelijk om te weten, dat het zo'n reactie kan veroorzaken! Maar na 2 hele HELE zware weken, ben ik toch langzaamaan gaan opknappen.Ik heb in totaal 5 weken aan de antibiotica gezeten en net als Marjelle kon ik de antibiotica ook niet meer aan op een gegeven moment. Nu na een jaartje vol ellende, veel lijden, ben ik toch beetje bij beetje mogen opknappen, dit met behulp van homeopatische medicijnen tegen de bacterie, bioresonantie en veel, veel aan mijn algehele weerstand werken, zoals extra vitamines nemen en veel water, groene thee en rooibos thee, nog steeds neem ik Cat's claw in. Ik had gedacht dat ik er nooit meer bovenop zou komen, maar ben heel erg blij en dankbaar dat ik er weer zover bovenop gekomen ben! Ik weet niet wat er van me gekomen was als ik niet bij de homeopaat terecht gekomen was, die me deze diagnose heeft gegeven en zodat ik er meteen wat aan kon doen, want ik was al ver heen, ik kon geen pan meer optillen en ik had dagelijks vreselijke zenuwaanvallen, waarbij ik mezelf helemaal verloor, het was vreselijk, niemand wist raad met mij, ik was er bijna aan onderdoor gegaan, maar mijn naasten met mij. En net wat Marjella zegt, ik was ergens ook bang om weer beter te worden, nou bang, het is iets wat je niets liever wilt, maar je hebt nu de tijd om over dingen na te denken, het is precies als wat Marjella zegt, ik had dat ook. En ik ben gaan roepen en bidden naar God en dat terwijl je dat anders niet snel doet. Ik ben gaan luisteren naar preken van Ds. van der Poel, dat is een dominee die wel bijna 30 jaar niet meer leeft, maar gelukkig zijn er nog wel preken van hem in de omloop.Het is er echt 1 van de oude garde, nou en doe dan maar ouderwets, maar het interesseert mij niks, dit is tenminste een dominee waar je wat aan hebt, hij draait er geen rondjes om heen en zegt gewoon hoe het is en waar het op staat, ik heb hier veel van geleerd en veel aan gehad. Ik ben erop gekomen omdat het een goede bekende van mijn moeder was en zij zelf ook nog preken heeft van hem.Ik ben gaan luisteren omdat ik het einde voelde naderen en zo zie je maar weer, een mens moet ellende door maken om tot God te komen, anders gaat een mens door net zo lang tot hij niet meer kan. Ik zie de ziekte ook niet als iets dat mij slecht heeft gedaan, integendeel, er staat ook geschreven in Psalmen, waar David zegt, het is goed voor mij verdrukt te zijn geweest. Keer op keer denk ik hieraan en denk ik, o wat is dat waar, want het is ook goed voor mij om zo ziek te zijn geweest.Ik ben gaan nadenken, ik zie nu veel beter in dat we allemaal stervelingen op aarde zijn en dat het in 1 moment, in 1 ogenblik afgelopen kan zijn en dat we dan de eeuwigheid in moeten gaan, maar hoe.. Ik ben de Heere ook heel erg dankbaar voor dat ik toch weer zo mag zijn, nadat ik ZO ziek ben geweest, dankbaar en blij, dat wel. Maar vaak denk ik, ja en wat nu? Dan kan ik weer naar een verjaardag, dan kan ik weer winkelen en dan sta ik daar in die winkel, eindelijk mag ik me weer een dag goed voelen en heb ik niet zo'n last van die Lyme, maar dan denk ik, maar wat nu? Wat verder? Ik voel me goed, maar ik heb er niks aan. De ziekte heeft me wel even goed met de neus op de feiten gedrukt, we zijn stervelingen en we leven als kip zonder kop, alsof er geen God is! En dat terwijl als het God niet was die ons geschapen heeft, waren wij niet eens op deze aarde. Een mens in verdrukking roept naar God en bid naar God omdat hij wat nodig heeft, maar als een mens zich goed voelt en niks nodig heeft, dan waarom zou hij bidden? En die gedachten dan tijdens het bidden..die vliegen alle kanten op, behalve naar God, dat komt omdat wij zo werelds zijn in ons hart. Wij kleven aan deze wereld, maar het is al ijdel. Ik was erg ziek, ik heb veel geleden en het erg zwaar gehad, maar of ik er nou slechter op geworden ben? Ik denk het niet, net als wat David zei in Psalmen, het is goed voor mij verdrukt te zijn geweest, het is goed voor mij zo ziek te zijn geweest als ik was, maar o wat ben ik onze Vader toch weer zoo dankbaar dat het weer wat beter met me mag gaan. De Heere is goed voor mij geweest! Het is nu weer makkelijk praten nu ik weer wat beter mag zijn, maar ik dacht ook wel eens, waarom juist ik? Niet omdat ik er wroeging mee had, maar ja dat is de mens, die vraagt zich zulke dingen af. En ik dacht zo vaak, kon ik maar weer dit en kon ik maar weer dat, maar nu ik het weer kan, zie ik, het is ook niet alles.
Sterkte Marjelle en bid altijd naar onze Vader boven in de Hemel en vraag alles wat je vraagt in Jezus Naam, alleen Hij kan ons helpen! | |
| Kees bezorger | maandag 6 juli 2009 - 19:59 | |
| aantal posts:1 | Probeer behandeling met zout en vit C (1 gram per kg lichaasgewicht van beide; innemen enige tijd na de erste maaltijd, verdeeld over de dag), eventueel icm zapper. Ik ken iemand die hiermee geheel bacterievrij geworden is. (Je krijgt om de zoveel maanden een terugslag, maar dan moet je doorgaan!) Zie prikpagina.nl (het lymeforum) en lees de adviezen van Rene. zie ook http://www.borreliose-abhilfe.de/
| |