Corine Bruggink - 31 mrt 2009 09:44 - Gewijzigd: 31 mrt 2009 09:44

„Warner bad voor mijn familie”

Aan Warner vertellen dat ze hem wel erg leuk vond, dat durfde Ronilla Heijboer (15) uit Bodegraven zelf niet. Dankzij een dappere vriendin heeft ze inmiddels twee maanden verkering met „de liefste jongen die er is.”

Wie? „Mijn vriend Warner is heel bijzonder voor me. Hij is nu ruim twee maanden mijn vriend. We zien elkaar elke dag op en bij school.”

Positief? „Tja, hoe kan ik dat kort samenvatten? Bij Warner kan ik alles kwijt. Een voorbeeld: mijn moeder kwam begin maart terug na een verblijf van veertien weken in een rusthuis. Dat was voor mij een moeilijke periode. Ik hoefde maar één keer zijn mobiele telefoon over te laten gaan, of Warner belde me. Hij dacht mee en –het belangrijkste– hij bad voor mijn moeder en mijn familie. Ook is hij eerlijk en betrouwbaar. Ik kan van hem op aan en voel me veilig bij hem. Hij mag daarom best eens in het zonnetje gezet worden.”

Negatief? „Moeilijke vraag, zeg. Het klinkt cliché, maar ik kan echt geen minder leuke kanten aan Warner bedenken.”

„Minder leuke kanten? Die heeft Warner niet.”

Hoe hebben jullie zo’n goede band gekregen? „Ik ken Warner nu zo’n twee jaar, vanaf de brugklas. Ik sprak hem af en toe en vond hem heel leuk. Mijn vriendin vroeg aan hem of hij mij ook leuk vond. Eigenlijk moest ze dat van mij doen; ik vind mezelf niet zo’n held. Gelukkig wilde hij mij ook beter leren kennen. Door veel praten, bellen, mailen en sms’en hebben we een band opgebouwd. De ziekte van mijn moeder heeft die band alleen maar versterkt.”

Wat doen jullie samen? „We zien elkaar eigenlijk vooral op school. Ook fietst hij geregeld uit school mee richting Bodegraven. We zijn wel eens samen naar een zangavond geweest en naar een uitje van de jeugdvereniging. Mijn ouders vinden me nog te jong om ook in de weekenden bij elkaar te komen. Dat begrijp ik best.”

Welke plannen hebben jullie? „Omdat we nog jong zijn –Warner is ook vijftien– doen we rustig aan. Eerst maken we school af. Af en toe hebben we het wel over de toekomst, maar we hebben nog geen concrete plannen. We weten wel dat we bij wijze van spreken niet tien jaar verkering willen hebben.”

Leukste herinnering? Lachend: „Dat was toch wel het moment dat Warner mij verkering vroeg. Op 22 januari was hij voor een schoolproject bij de Erdee Media Groep. Hij vroeg of ik op onze school in Gouda op hem wilde wachten. Het was een koude, natte dag. Tussen Bodegraven en Gouda –onze woonplaatsen– kwam dé vraag. Sinds die tijd draag ik een ketting met zijn naam.”

Wie is een bijzondere persoon in jouw leven? Laat het weten aan achterkrant@refdag.nl.