Susanne Rebel - 20 mrt 2009 14:38 - Gewijzigd: 20 mrt 2009 14:38

Niets gedaan en toch geslagen

„We verlinkten elkaar om zelf geen klappen te krijgen”

„Soms stond hij me in het donker op te wachten als ik thuiskwam. Hij pakte me bij m’n shirt en begon te schreeuwen waarom ik zo laat terug was. Met rollende ogen begon hij te meppen, vooral in m’n gezicht en in m’n buik.” Het aangrijpende verhaal van Rachel (18), die door haar vader werd mishandeld.

„Hij kon zijn handen niet thuishouden. Mijn moeder, mijn jongere broer en ik probeerden zo min mogelijk de aandacht te trekken, want het was nooit duidelijk wanneer de volgende bom zou barsten. We hadden altijd wel iets verkeerd gedaan. Dus kregen we een pak slaag.”

De mishandeling begon meestal met woorden. „Hij kleineerde ons door te zeggen dat we toch niks konden. Dat we niks waard waren. Ik had zichtbare huidproblemen. „Wat ben je lelijk!” zei mijn vader dan verachtelijk.

Meestal ging de scheldpartij over in daden. „Je moest dan mee naar het kamertje, en dan wist je het al. Soms gilde ik als hij me sloeg, maar dat leerde je wel af. Hoe stiller je was, hoe sneller het ophield.” Rachel en haar broer zochten elkaar niet op, maar wantrouwden elkaar juist. „We verlinkten elkaar om zelf maar geen klappen te krijgen.”

Het wangedrag van haar vader kwam volgens Rachel voort uit onmacht. „Ik voelde me wijzer dan hij, en daar kon hij niet tegen. Hij wilde macht over me hebben, en dat kon alleen door te slaan.” Volgens Rachel is haar vader zelf ook mishandeld door zijn vader. „Hij wist niet beter. Op deze manier uitte hij zijn woede.”

Alarm
De buren en familie hebben nooit serieus alarm geslagen. Het gebeurde dat de buurman de politie belde, maar als die kwam liep het altijd met een sisser af. Over de alertheid van haar familie is Rachel erg negatief. „Ze wisten dat het gebeurde, maar ze wilden het niet weten.” Als Rachel blauwe plekken had, meldde haar moeder haar ziek op school.

In de loop der jaren nam de mishandeling toe. Rachel en haar broer kwamen in opstand. „Ik kwam erachter dat het niet normaal is, want bij vriendinnen thuis gebeurde het niet. Toen mijn vader me weer eens sloeg riep ik: „Vader, hou op!” Daardoor ging hij nog meer uit z’n dak.”

Als Rachel na een pak rammel in bed lag, kwam haar vader soms huilend op de rand van het bed zitten. Hij vroeg dan of ze het hem wilde vergeven. „Dat wilde ik niet, want ik geloofde hem niet. Maar ik deed het toch om maar van het gezeur af te zijn.” Rachel zucht. „Ik denk niet dat ik van mijn vader houd. Er waren wel leuke momenten, maar te weinig om te kunnen zeggen: „Wow, dat is mijn vader.” Vooral de nare herinneringen blijven bestaan.”

Begeleiding
Omdat de broer van Rachel problemen had, kwam er thuisbegeleiding door een maatschappelijk werkster. Rachel ging een poosje bij een vriendin wonen en is daarna van pleeggezin naar pleeggezin gegaan. Dat ging helemaal niet, dus ging ze weer thuis wonen. Na overleg met de hulpverlening volgden therapiegesprekken en besloten Rachel en haar begeleiders dat het beter was om in een jeugdhuis te gaan wonen.

Rachel woont nu op zichzelf en werkt bij de HEMA. De contacten met thuis zijn minimaal. „Gelukkig heb ik een vriend die ik kan vertrouwen. Hij leert me de leuke dingen van het leven weer te zien.”

Waarom God dit toeliet begrijpt Rachel niet. „Ik kan het geloof niet loslaten en ga graag naar de kerk. Maar om God als Vader te zien? Ik hoef echt niet nog zo’n vader.”

De naam van de persoon in het verhaal is veranderd.

_____________________________________________________________

Campagne
In Nederland worden elk jaar ruim 107.000 kinderen mishandeld. Dat komt neer op ten minste één kind in een klas van dertig leerlingen.

Minister Rouvoet voor Jeugd en Gezin geeft maandag 23 maart de aftrap voor de Campagne Aanpak Kindermishandeling. De insteek van de actie is om familie, vrienden, buren en leerkrachten van mishandelde kinderen te doen inzien hoe belangrijk het is alert te zijn en melding te doen.

Tip van Rachel: „Trek aan de bel als je zoiets als ik meemaakt of als je het in je omgeving ziet.” Dat kan bij hulpverlenende instanties als het Algemeen Meldpunt Kindermishandeling (0900-1231230), of de christelijke organisaties SGJ en Eleos.