Jacomijn Hoekman - 27 feb 2009 19:21 - Gewijzigd: 27 feb 2009 19:21

Een nachtje waken met Golden Power

KRABBENDIJKE - „Wanneer ben je begonnen?” „Acht uur vanmorgen of zo.” „Wauw, dat is al veertien uur geleden.” Een gesprekje tussen twee vierdeklassers van het Calvijn College in Krabbendijke, locatie Kerkpolder. Ze zullen weten dat ze een lessenmarathon hebben. En dat die 24 uur duurt. Hoe je jezelf wakker houdt? Gewoon, met een zakje chips, een pizzaatje, cola, Golden Power.

Om negen uur ’s avonds zien de leerlingen van de examenklassen er nog behoorlijk uitgeslapen uit. Ze gapen nauwelijks. En een gastles van stichting Schreeuw om Leven? Kom maar op, daar draaien ze hun hand nog niet voor om. Weten ze ook weer hoe de stichting ontstond. „Toen mijn man en ik in een documentaire zagen hoe een baby wordt geaborteerd, kwamen we op het idee iets voor deze ongeboren kinderen te doen”, vertelt mevrouw Dorenbos. „Als het zuigapparaat van de abortusarts bij het kindje wil komen, kruipt het weg in een hoekje van de baarmoeder omdat het bang is. Het mondje gaat open, alsof het schreeuwen wil. Zo zijn we aan de naam van onze stichting gekomen.”

Pizza’s bakken: je moet iets doen om wakker te blijven.

„Ah, ik ben moe”, verzucht een tiener hardop, in onvervalst Zeeuws. Hij gaapt luidruchtig en rekt zich eens uit. Mevrouw Dorenbos probeert hem bij het verhaal te houden. „Hoe denken jullie eigenlijk over abortus?” vraagt ze. „Belachelijk”, schiet een jongen uit. „Een ongeboren kind is toch evengoed je kind als een geboren kind?” „Nou”, zegt een ander, „als ik net getrouwd was en mijn vrouw was zwanger van een zwaar gehandicapt kind, dan zou ik toch wel even achter mijn oren krabben.”

...best een beetje moe...

Na de les van Scheeuw om Leven volgt een les van Stichting De Ondergrondse Kerk. Dan een lesje middernachtelijk Engels, gym, schilderen, maatschappijleer en een gastles van de Bond tegen het vloeken. En dat allemaal om een school in Bangladesh te sponsoren.

...support voor Bangladesh...

Beziggehouden worden ze dus wel, de leerlingen. De vraag is alleen of ze nog beziggehouden wíllen worden. Hoe later op de avond, hoe meer hoofden langzaam neerzakken op gekruiste armen. De blikken worden wazig. Er komen steeds minder antwoorden uit de klas en zelfs de puf voor bijdehante opmerkingen verdwijnt. Tijdens een filmpje over de brandweer trekt Martijn Mol (15) een blikje Golden Power open. Met wat bolognesechips moet dat de slaap doen verdwijnen. „Ik val niet in slaap”, zegt hij stellig.

...en de jongens klusser erop los...

Annelien Janse (15) zit om halfeen ’s nachts in het schilderlokaal. De opdracht? „Maakt niet uit, klieder maar iets moois.” Moe is ze nog niet, beweert ze. Met een kreun: „Maar om halfvier hebben we nog gym.” Wijzend op haar twee vriendinnen, Janita Elenbaas (15) en Dinanda Tramper (16): „We houden elkaar wel wakker, hoop ik.” Bijgeslapen heeft ze niet. Grinnikend: „Ik moest nog een verslag inleveren voor Engels.” Janita: „Maar morgenochtend ben ik misschien wel chagrijnig.”

Of ze erg chagrijnig was, weet Magneet niet. Maar wel dat het de moeite waard geweest moest zijn. Want de opbrengst? Ruim 7000 euro.