ARNHEM – Wegpikken, slopen, doorverkopen. Een brutale club autorovers bezorgt politie en justitie handenvol werk.

Met een flink stuk ijzer sloopt een stel dieven begin maart 2007 een kluis uit de muur van een autoverhuurbedrijf in Doetinchem. Elders slijpen ze de kluis open. Daarin liggen de felbegeerde autosleutels.

Gewapend met de gestolen sleutels rijden ze vier voertuigen van het terrein: een personenwagen (Renault Clio), twee bedrijfsauto’s (Mercedes en Iveco) en een zelfs een heus Volvovrachtwagentje.

„Toch wel bijzonder”, omschrijft de rechter bij de meervoudige strafkamer in Arnhem krap twee jaar later, in februari 2009, de verbluffende brutaliteit van de autodieven.

In 2006 komt de politie de bende op het spoor. Onder meer telefoons van verdachten worden afgeluisterd.

Steeds scherper worden de contouren zichtbaar van een georganiseerde organisatie van opdrachtgevers, vervoerders, slopers, verkopers. In april 2007 doet de politie een inval op vijftien plekken en worden negen mensen aangehouden. Later volgen nog meer arrestaties.

Het concept van de bende autorovers: steel een auto, sloop het voertuig, verkoop de onderdelen. Van Opel tot Mercedes, van Mazda tot Volkswagen – meer dan 200 auto’s van allerlei merken worden geroofd en soms omgekat. De dieven slaan vooral toe rond Arnhem en Nijmegen.

„Een goedlopende, professionele organisatie heeft gedupeerden enorme schade toegebracht”, betoogt de officier van justitie. Leiders van de bende zijn inmiddels veroordeeld tot straffen van 5,5 jaar cel.

In het beklaagdenbankje voor de rechter zit een van de mensen die meededen aan de voertuigenroof in Doetinchem. Ricardo Gertjan (20), petje op, is een van de kleinere schakels in de groep. Hij stond onder meer op de uitkijk en reed de gestolen auto’s weg.

Justitie klaagt hem aan voor betrokkenheid bij diefstal van tien auto’s. De jongeman kreeg voor zijn hand-en-spandiensten een paar honderd euro per keer. Hij beweert met het dievenloon betalingsachterstanden te hebben weggewerkt en joints te hebben gekocht. Ricardo Gertjan P., wiens vader op een kermis werkt, zegt spijt te hebben van zijn daden. „Ik zou het zelf ook niet fijn vinden als mijn auto zou worden gejat.”

Officier van justitie mevrouw Bordenga eist een werkstraf van 240 uur en een schadevergoedingsbedrag van 1375 euro, dus 137,50 per auto. De rechter legt de man 240 uur werkstraf op en een celstraf van vier maanden voorwaardelijk. Ook moet hij 1375 euro betalen.

Ricardo Gertjan bekent zijn aandeel in de autodiefstal, voor Theo (48) ligt dat anders. Justitie ziet Theo als een van de spilfiguren binnen de organisatie. In een door hem gehuurd pand in Gennep veranderden prima auto’s in een mum van tijd in een stapel onderdelen.

Theo, die niet op de zitting verschijnt, was in elk geval betrokken bij de sloop van vijftien gestolen auto’s. De man, betoogt de officier van justitie, wist heel goed dat het uit elkaar halen van nog nieuwe auto’s geen zuivere koffie was. In sommige voertuigen lagen nog persoonlijke bezittingen, zoals cd’s en zonnebrillen.

Theo was de „rechterhand” van hoofdrolspeler Tony, die al een jarenlange celstraf aan zijn broek kreeg. De aanklaagster schetst de lijntjes tussen de twee. „Tony overlegt met Theo over prijzen van gekochte en te kopen auto’s. Theo haalt op verzoek van Tony gestolen auto’s op of verplaatst ze. Theo betaalt op verzoek van Tony anderen uit. Er is veel telefonisch contact tussen Tony en Theo”

In de politieverhoren werkt Theo niet bepaald mee, schetst de aanklaagster. De man wil niet praten over zijn „geheimen” en verklaart „bang” te zijn. Voor zijn eigen veiligheid wil hij anderen er „liever niet bij betrekken.”

Vaststaat dat Theo een fors strafblad heeft. Eerder al is hij veroordeeld tot twee jaar in verband met autodiefstal. Ditmaal eist de aanklaagster vier jaar. Ook vordert justitie een bedrag van 8750 euro. De rechter legt de man een straf van drie jaar op. Hij „liet zich gebruiken door de kopstukken.”

De kwestie van de 8750 euro wordt later nog eens ter zitting besproken.