Geplaatst:24 dec 2008 09:34 - Gewijzigd: 24 dec 2008 09:34

Verzwegen

Een laatste column, zo is de bedoeling van de redactie, en dan kijk je de concepten eens na.

Waar zal ik nog over schrijven? De duur van de kerkdienst? Het horen van de andere partij? Echtscheiding? Een bekeuring? Een leugendrank? Een boodschap voor buiten? Een laatste waarschuwing? Een spelende duivel? Luisteren? Tijd uitkopen? Ik stop maar met opsommen. De lijst is veel langer. Er zal altijd wel wat blijven om over te schrijven, maar dat kunnen anderen ook. Misschien wel beter.

Ik kan ook een lijst maken van dingen waar ik bewust niet over schreef. Het zijn zaken die verzwegen werden omdat er veel in de pastorie passeert dat niet voor publicatie geschikt is. Er bestaat ook nog zoiets als ambtsgeheim. Mensen die je iets toevertrouwen, moeten er van op aan kunnen dat je dit niet tegen hun wil doorvertelt. Als mensen je niet kunnen vertrouwen, kun je geen ambt vervullen in de kerk. Daarom geven de onderwerpen waarover ik de achterliggende jaren hier schreef, geen zuiver beeld van het pastorieleven. Over huwelijksmoeilijkheden, overspel of drankmisbruik mag je niet herkenbaar schrijven.

Ook andere persoonlijke zonden of intieme zaken maak je nooit wereldkundig: jongeren die ouders op het hart trappen, ongezeglijke leden die geen ambtelijk gezag aanvaarden, vetes tussen mensen die elkaar opeten en andere verdrietige zaken die je meemaakt, daar schrijf je niet over. We kennen gelukkig geen schandpaal meer en zoeken allerlei zonden die op onze weg komen zo veel mogelijk in het verborgene te bestrijden. Ze kosten een predikant, na de ziekenbezoeken, wel het meeste van de tijd die er is voor het pastoraat. De duivel geeft je handenvol werk, zeggen we dan wel en wat is er wijsheid nodig om er je tijd niet mee te verdoen! De meeste gemeenteleden weten daar niet van. Vuile was hang je niet buiten. Zou er al censuur nodig zijn, dan is dat nog geen zaak voor de krant. We hebben liefde nodig, die een menigte van zonden kan bedekken, zoals Jakobus schrijft.

Er is trouwens nog iets waar je moeilijk of niet over kunt schrijven en dat is van een heel andere orde. Dat is het tere werk van de Heere in iemands leven, vooral in de begintijd. Daar zou zo’n jongen of meisje, man of vrouw niet goed mee zijn als daarover geschreven zou worden en ze op een voetstuk kwamen te staan. Daar moet geen stempel van mensen op gezet worden; daar krijgen ze het alleen maar moeilijk mee. Gods Geest geeft getuigenis tot echte bemoediging en dat is van een heel andere orde! Ken jij zo’n verborgen leven?

Nu kan ik toch moeilijk afsluiten met alleen maar te zeggen waar ik niet over schreef. Ik wil ook graag nog een afsluitende boodschap meegeven. Nu we aan het eind van het jaar allemaal denken over de tijd en jij wellicht ook over je levenstijd nadenkt, wil ik je vragen om je tijd goed te gebruiken. Ik loop er nogal eens tegen op dat jongelui zeggen: „Daar heb ik geen tijd voor gehad”, bijvoorbeeld als het over het leren van catechisatievragen gaat. Steevast antwoord ik dan: „Je had wel tijd, maar je hebt die anders gebruikt!” Nog is er tijd om God te zoeken en het ware geluk, dat de wereld je niet geeft. In de Bijbel heet dat: „de tijd uitkopen, omdat de dagen boos zijn.”

Straks komt er een eeuwigheid en had je dan op aarde geen tijd om je daarop voor te bereiden? Jongelui, mag ik jullie in dit laatste stukje dit dan nog vragen: „Neem tijd voor de eeuwigheid! Neem tijd voor je zaligheid!”

ds. C. J. Meeuse, Goes