Geplaatst: 3 dec 2008 12:01 - Gewijzigd: 3 dec 2008 12:01

COLUMN ESTHER: Het grote verschil tussen Israël en Nederland

Nederland is een ordelijk land. Israël is een oosters land. In Nederland heersen reinheid, rust en regelmaat. Alles gebeurt op tijd, er wordt van tevoren nagedacht over wat we gaan doen. In Israël is het leven losser, mensen laten het allemaal op z’n beloop. ”Langzaam, langzaam” is de lijfspreuk hier. Waarom haasten als het ook minder vlug kan?

Aan de ene kant is de mentaliteit die hier heerst soms een verademing. Het maakt niet zoveel uit in wat voor kleren ik loop, of ik een keer te laat komt en of ik mijn haar wel gekamd heb vanochtend. Aan de andere kant is het soms ook een beetje vermoeiend. Hollanders kunnen zich hier aan veel ergeren.

Als ik door de straten loop zie ik het verschil tussen Israël en ons land goed. De huizen zijn minder goed verzorgd, elektriciteitskabels hangen gewoon aan de voorgevel.

Mensen besteden ook minder aandacht aan hun kleding. Het is vrij normaal om Crocs met een zwart pak te combineren.

Iets wat ook gauw opvalt als je door de stad loopt, is dat je overal afval kunt vinden. Sinds ik hier woon heb ik op de gekste plekken vuilnis gezien. Op het dak, op de straat, in de bosjes, in onze tuin, onder een bord waarop staat: ”Hier a.u.b. geen afval dumpen”. Je vraagt je nu misschien af of er geen vuilnisophaaldienst is in Israël. Nou, die is er wel en ik maak er dankbaar gebruik van. Maar blijkbaar is het voor veel mensen een betere optie om het afval op straat te dumpen. Op zich kan ik dat begrijpen, het maakt het leven makkelijker. Maar aan de andere kant snap ik niet dat mensen altijd in die troep willen leven.

Ook op mijn werk gaan mijn collega’s anders met afval om dan ik. Sommigen laten hun spullen gewoon achter zich liggen. Anderen ruimen hun eigen spullen wel op, maar nooit die van een ander. „Daar hebben we toch schoonmakers voor?”

Als je binnenkort in de gelegenheid bent Jeruzalem te bezoeken, moet je je voorbereiden op een grote chaos. Er wordt namelijk een tram aangelegd, midden in de stad. Helaas was er iets fout gegaan en moest de net aangelegde baan weer opengebroken worden. In de hoofdstraat, die door de werkzaamheden gehalveerd is, passen alleen nog maar de bussen, die altijd in de file staan. Ik zou dus vaak te laat komen, als ik de gewone bustijden aan zou houden. Dus plannen we altijd heel ruim, zodat we op tijd komen. (En te laat komen maakt ook niet zoveel uit.)

Misschien is dit langzame, oosterse leven wel beter dan ons punctuele en bijna opgejutte leven. Want dat moet ik toegeven, als ik me er niet over opwind, word ik er rustig van. En slechter in het nakomen van mijn verplichtingen. 

Esther van de Beek